ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ

Το κείμενο της Ακολουθίας του Όρθρου που ακολουθεί έχει παρθεί από το Ορθόδοξον Προσευχητάριον των εκδόσεων Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος και έχει συνταχθεί υπό του κυρίου Π. Μ. Σωτήρχου, πρώτο εκδόθηκε το 1988 για λογαριασμό των εκδόσεων «Ορθόδοξος Τύπος» και το 2004 επανεκδόθηκε συμπληρωμένη έκδοση από τις εκδόσεις του κυρίου Παναγόπουλου. Αναφέρουμε τα στοιχεία αυτά για όσους αναγνώστες μπορεί να έχουν οποιαδήποτε αμφιβολία για την τελετουργική αλλά και δογματική σχέση του  κειμένου του Όρθρου που ακολουθεί με την Χριστιανική Ορθόδοξη Λατρεία.

Η ακολουθία του  Όρθρου είναι η μεγαλύτερη και δυσκολότερη ακολουθία του 24ώρου, διότι ανάλογα με την ημέρα και την γιορτή που εορτάζεται την ημέρα αυτή αλλάζουν οι Ψαλμοί, τα Θεοτόκια, τα Τροπάρια κλπ που διαβάζουμε. Όπως καταλαβαίνουμε χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις αλλά κυρίως εμπειρία για τον πιστό που θα αποφασίσει να προσευχηθεί με τα κείμενα της ακολουθίας του Όρθρου. Επειδή όμως η δυσκολία αυτή δεν επιτρέπει στην πλειοψηφία των πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών να λάβουν την ευλογία να προσευχηθούν με την Ακολουθία του Όρθρου, η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» η αρχαιότερη Χριστιανική Ορθόδοξη εφημερίδα του τόπου μας ανέθεσε την δεκαετία του 80΄στον κύριο Π. Μ. Σωτήρχο ο οποίος ήταν βαθύς γνώστης της Χριστιανικής Ορθοδόξου τελετουργικής να συντάξει το κείμενο της Ακολουθίας  ενός Όρθρου ο οποίος θα μπορούσε να διαβαστεί καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Πάντοτε κατ’ Οικονομία από το να μην διαβαστεί από τους πιστούς καθόλου, δίχως να παρουσιάζει ιδιαίτερα τελετουργικά κωλύματα και ασυνέπειες, αλλά και να είναι δεκτό από το σώμα της Εκκλησίας. Έτσι ο καλός και συνεπής αυτός μελετητής της Χριστιανικής Ορθοδόξου υμνολογίας μας, συγκέντρωσε τους κατάλληλους Ψαλμούς, Θεοτόκια, Τροπάρια κλπ. τα οποία θα μπορούν να διαβάζονται από τους πιστούς καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.

Βέβαια καλό είναι με τον καιρό και εφόσον ο πιστός επιμένει στην χρησιμοποίηση της Ακολουθίας αυτής, να ρωτήσει και τον ιερέα της ενορίας του ή τους ψάλτες της ενορίας του για το ποια είναι τα κατάλληλα ιερά  κείμενα που πρέπει να διαβάσει στην κάθε ημερομηνία που θα επιλέξει να εκκλησιαστεί.

Ακόμη όμως και στον Όρθρο αυτό που διαβάζεται καθ’ όλη την διάρκεια του έτους υπάρχουν και κάποια κείμενα που τα διαβάζουμε σε συγκεκριμένες περιόδους όπως είναι στην αρχή οι δύο πρώτοι ψαλμοί που διαβάζουμε, ο 19^ο και ο 20^ο Ψαλμός, που διαβάζονται μόνο την περίοδο της 40ημέρου μεγάλης Τεσσαρακοστής, για τον λόγο αυτό τα ιερά αυτά κείμενα που μπορεί να αλλάζουν, έχουν μπει σε διακριτικό τετράγωνο όπως είναι αυτό που βλέπετε.

 

Επίσης υπάρχουν κάποιες οδηγίες ή οι αριθμοί των Ψαλμών, τα Θεοτόκια, τα Τροπάρια και γενικότερα επεξηγήσεις για το τι ακριβώς είναι το κάθε ιερό κείμενο που διαβάζουμε  όλα αυτά φυσικά δεν τα διαβάζουμε την ώρα που προσευχόμαστε. Για αυτό έχουν μπει με μικρότερη, τονισμένη και πλάγια γραμματοσειρά μέσα σε παρενθέσεις, για παράδειγμα ( Ψαλμός  37 ). Καλό βέβαια είναι να ρίξουμε μια ματιά στο κείμενο του Όρθρου, από την προηγούμενη ημέρα πριν πάμε στην εκκλησία να το διαβάσουμε, ώστε να είμαστε ενημερωμένοι για το τι είναι το καθετί. Ώστε να μην το αφήσουμε για την τελευταία στιγμή μέσα στον ιερό ναό, γιατί μπορεί έτσι να μπερδευτούμε και να χάσουμε την προσοχή μας.

Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε το πόσο απαραίτητο είναι να είμαστε συγκεντρωμένοι στα λόγια της προσευχής την ώρα που την διαβάζουμε και να μην πετάει το μυαλό μας σε οτιδήποτε άλλο διότι έτσι είναι κατ’ ουσίαν σαν να μην προσευχόμαστε! Δυστυχώς οι δαίμονες μονίμως προσπαθούν να μας αποσπάσουν την προσοχή από το κείμενο της προσευχής που διαβάζουμε, εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μόλις αντιληφθούμε ότι το μυαλό μας έχει ξεφύγει από τα ιερά κείμενα που διαβάζουμε, να ανασυντάξουμε άμεσα την σκέψη μας και να την προσηλώσουμε ξανά στο κείμενο της προσευχής. Ο πιστός ο οποίος υποκύπτει και βολεύεται από την απόσπαση του την ώρα της προσευχής και δεν προσπαθεί να ανασυντάξει την σκέψη του  αλλά αφήνει  το μυαλό του να τρέχει σε άσχετα θέματα ή ακόμη και σε ζητήματα θρησκευτικά νομίζοντας ότι αυτό δεν είναι κακό την ώρα της προσευχής δυστυχώς δεν χαίρει τον ίδιο βαθμό ευλογίας με τον αγωνιζόμενο πιστό. Αντιθέτως ο Θεός γνωρίζει τον συνεχή πόλεμο που δέχεται ο Χριστιανός από τον σατανά και τους δαίμονες κατά την ώρα της προσευχής, γι’ αυτό και ευλογεί την προσευχή του πιστού ο οποίος αγωνίζεται να διατηρήσει την προσοχή του έστω και όταν αυτή διασπάται.

Αδελφοί να ξέρετε ότι κανένας λόγος προς τον Θεό δεν είναι χαμένος, και αν μείνετε συντεταγμένοι καθημερινά στο έργο της προσευχής, έστω και με ένα Πάτερ ημών, το οποίο είναι ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΗ προσευχή διότι είναι η μόνη που μας έχει δοθεί από τα χείλη του ίδιου του Υιού και Λόγου του Θεού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ταυτοχρόνως μετέχετε ενεργά με την προσευχή σας    στην Θεία Λειτουργία και πάνω από όλα ζητάτε μετά το τέλος της Λειτουργίας βοήθεια από τον Θεό στα προβλήματα που αντιμετωπίζεται, πολύ γρήγορα θα απολαύσετε την Παντοδυναμία του Θεού και το Μέγα Έλεος του δια των θαυμάτων που θα βιώσετε.

Ο Θεός μεθ’ ημών. 

Όρθρος

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν , καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι.

Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ Πανταχοῦ Παρὼν καὶ τὰ Πάντα Πληρῶν, ὁ Θησαυρός τῶν Ἀγαθῶν καὶ Ζωῆς Χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον, Ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

(Τρισάγιο)

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας για κάθε μια φορά )

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(τέλος Τρισάγιου)

Κύριε, ἐλέησον  (12 φορές)

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Αὐτῷ Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

(οι δύο Ψαλμοί που ακολουθούν, ο 19^ος και ο 20^ος , θα πρέπει να διαβάζονται κατά την διάρκεια της  μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδος πιο συγκεκριμενα, και όχι τις υπόλοιπες ημέρες του έτους μαζί με τα ιερά κείμενα που ακολουθούν εντός του τετραγώνου)

(Ψαλμός ΙΘ΄ 19)

Ἐπακοῦσαί σου Κύριος ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, ὑπερασπίσαι σου τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ.  ἐξαποστείλαι σοι βοήθειαν ἐξ ἁγίου καὶ ἐκ Σιὼν ἀντιλάβοιτό σου.  μνησθείη πάσης θυσίας σου καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά σου πιανάτω.  δῴη σοι Κύριος κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ πᾶσαν τὴν βουλήν σου πληρώσαι.  ἀγαλλιασόμεθα ἐν τῷ σωτηρίῳ σου καὶ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. πληρώσαι Κύριος πάντα τὰ αἰτήματά σου.  νῦν ἔγνων ὅτι ἔσωσε Κύριος τὸν χριστὸν αὐτοῦ· ἐπακούσεται αὐτοῦ ἐξ οὐρανοῦ ἁγίου αὐτοῦ· ἐν δυναστείαις ἡ σωτηρία τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ.  οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα.  αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν.  Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλεσώμεθά σε.

(Ψαλμός Κ΄20)

Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα.  τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν. ὅτι προέφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος, ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου.  ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.  μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεις ἐπ᾿ αὐτόν·  ὅτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος, εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου.  ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.  εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε.  θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου· Κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς, καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πῦρ.  τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ τῆς γῆς ἀπολεῖς καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων,  ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά, διελογίσαντο βουλάς, αἷς οὐ μὴ δύνωνται στῆναι.  ὅτι θήσεις αὐτοὺς νῶτον· ἐν τοῖς περιλοίποις σου ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν.  ὑψώθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου· ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰς δυναστείας σου.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Τρισάγιο)

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας για κάθε μια φορά )

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

 Ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. (τέλος Τρισάγιου)

 (τα παραπάνω λοιπόν που είναι σε πλάγια μορφη τα διαβάζουμε μονο την Μεγάλη Εβδομάδα)

(Τροπάρια)

Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ Σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ Σου καινῇ πολιτείᾳ, τοὺς οἰκτιρμούς Σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει Σου, τοὺς πιστοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν Σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Θεοτοκίον)

Προστασία φοβερὰ καὶ ἀκαταίσχυντε, μὴ παρίδῃς, ἀγαθή, τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, πανύμνητε Θεοτόκε, στήριξον ὀρθοδόξων πολιτείαν, σῷζε οὓς ἐκέλευσας βασιλεύειν, καὶ χορήγει αὐτοῖς οὐρανόθεν τὴν νίκην· διότι ἔτεκες τὸν Θεόν, μόνη εὐλογημένη.

Κύριε, ἐλέησον∙ Κύριε, ἐλέησον∙ Κύριε, ἐλέησον.

Ἐν ὀνόματι Κυρίου, εὐλόγησον, Πάτερ.

(ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ)

(Εδώ αρχίζει ο ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ εν πάση σιωπή και κατάνυξη με ευλάβεια και φόβο Θεού διαβάζουμε, ο λόγος που υπάρχει αυτός ο σεβασμός στον ΕΞΑΨΑΛΜΟ είναι γιατί συμβολίζει την ώρα της Δευτερας Παρουσίας της τιμωρίας των σατανιστών και της κρίσεως των υπολοίπων ανθρώπων ) 

Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία (3 φορές).

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν Σου (2 φορές).

(Ψαλμὸς Γ΄3)

Κύριε τὶ ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ' ἐμὲ. Πολλοὶ λέγουσι τῇ ψυχῇ μου οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ. Σὺ δὲ Κύριε ἀντιλήπτωρ μου εἶ, δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου. Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα καὶ ἐπήκουσέ μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτοῦ. Ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα, ἐξηγέρθην ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου. Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι. Ἀνάστα Κύριε σῶσόν με ὁ Θεός μου ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας. Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου.

(Καὶ πάλιν)

Ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου

(Ψαλμὸς 37)

Κύριε μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς, με μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με. ὅτι τὰ βέλη Σου ἐνεπάγησάν μοι καὶ ἐπεστήριξας ἐπ' ἐμὲ τὴν χεῖρά Σου. Οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς Σου∙ οὐκ ἔστιν εἰρήνη ἐν τοῖς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου. Ότι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ' ἐμὲ προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθην ἕως τέλους, ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην ὅτι αἱ ψόαι μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγμῶν καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆς καρδίας μου  Κύριε ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἀπεκρύβη ἡ καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέ με ἡ ἰσχύς μου καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστι  μετ' ἐμοῦ  οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν καὶ ἐξεβιάζοντο οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμοὺς ὅτι ἐπὶ σοὶ Κύριε ἤλπισα, σὺ εἰσακούσῃ Κύριε ὁ Θεός μου ὅτι εἶπον· μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησαν ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου

 οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμὲ καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην μὴ ἐγκαταλίπῃς με Κύριε ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ  πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου Κύριε τῆς σωτηρίας μου

(Καὶ πάλιν)

Μὴ ἐγκαταλίπῃς με Κύριε ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ. Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου Κύριε τῆς σωτηρίας μου

(Ψαλμὸς 62)

Ὁ Θεός ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ.  οὕτως ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου.  ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωάς· τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσί σε.  οὕτως εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰς χεῖράς μου.  ὡς ἐκ στέατος καὶ πιότητος ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου, καὶ χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ στόμα μου.  εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σέ·  ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου, καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι.  ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου.  αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου, εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς·  παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ρομφαίας, μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται.  ὁ δὲ βασιλεὺς εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ Θεῷ, ἐπαινεθήσεται πᾶς ὁ ὀμνύων ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐνεφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα.

(Καὶ πάλιν)

Εν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς Σὲ∙ ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι. Εκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα,

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Ψαλμὸς 87)

Κύριε ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου·  εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου.  ὅτι ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾅδῃ ἤγγισε·  προσελογίσθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον, ἐγενήθην ὡσεὶ ἄνθρωπος ἀβοήθητος ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος,  ὡσεὶ τραυματίαι καθεύδοντες ἐν τάφῳ, ὧν οὐκ ἐμνήσθης ἔτι καὶ αὐτοὶ ἐκ τῆς χειρός σου ἀπώσθησαν.  ἔθεντό με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου.  ἐπ᾿ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου, καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπήγαγες ἐπ᾿ ἐμέ.  ἐμάκρυνας τοὺς γνωστούς μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖς, παρεδόθην καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην.  οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείας· ἐκέκραξα πρὸς σέ, Κύριε, ὅλην τὴν ἡμέραν, διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου·  μὴ τοῖς νεκροῖς ποιήσεις θαυμάσια; ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσι, καὶ ἐξομολογήσονταί σοι;  μὴ διηγήσεταί τις ἐν τῷ τάφῳ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ;  μὴ γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ;  κἀγὼ πρὸς σέ, Κύριε, ἐκέκραξα, καὶ τὸ πρωΐ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε.  ἱνατί, Κύριε, ἀπωθῇ τὴν ψυχήν μου, ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ;  πτωχός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐν κόποις ἐκ νεότητός μου, ὑψωθεὶς δὲ ἐταπεινώθην καὶ ἐξηπορήθην.  ἐπ᾿ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαί σου, οἱ φοβερισμοί σου ἐξετάραξάν με,  ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ ὕδωρ ὅλην τὴν ἡμέραν, περιέσχον με ἅμα.  ἐμάκρυνας ἀπ᾿ ἐμοῦ φίλον καὶ πλησίον καὶ τοὺς γνωστούς μου ἀπὸ ταλαιπωρίας.

(Καὶ πάλιν)

Κύριε ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου. Εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου

(Ψαλμὸς 102)

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·  εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·  τὸν εὐιλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου·  τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·  τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.  ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.  ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.  οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος·  οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·  οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν,  ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν·  καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.  καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν, 14 ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς ἐσμεν.  ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·  ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ. 17 τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν  τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.  Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.  εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ.  εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·  εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.

(Καὶ πάλιν)

Εν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον

(Ψαλμὸς 142)

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου·  καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.  ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος·  καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.  ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.  διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. (διάψαλμα).  ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.  ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου·  ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον.  δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ.  ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου·  καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

   

(Καὶ πάλιν)

Εἰσάκουσόν μου Κύριε, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου, καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου Σου (2 φορές).

Τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀλληλούϊα (3 φορές),

δόξα σοι, ὁ Θεός, Ἀλληλούϊα (3 φορές),

δόξα σοι, ὁ Θεός, Ἀλληλούϊα (3 φορές),

δόξα σοι, ὁ Θεός. Ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα σοι.

(τέλος ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ)

(Ηχος δ΄)

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

(Στίχ, α'.)

Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

(Στίχ, β'.)

Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, και τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτους,

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

(Στίχ, γ'.)

Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

(μέχρι εδώ ο Ορθρος είναι ίδιος για όλες τις ημέρες)

(Ιερά κείμενα του Ορθρου για όλη την διάρκεια του έτους αλλά και όλες τις ημέρες, το Απολυτίκιον που ακολουθεί έχει παρθεί από την Ιερή Ακολουθία σε πολλούς Μάρτυρες επειδή η Μητέρα μας Εκκλησία καθημερινά επιτελεί Λειτουργίες στην μνύμη Αγίων  Μαρτύρων ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά Θεία Οικονομία σε όλη την περίοδο του έτους )

(Απολυτίκιο, ήχος δ΄)    

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Θεοτόκιον)

Μήτερ ἁγία ἡ τοῦ ἀφράστου φωτός, Ἀγγελικοῖς σε ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνομεν.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα∙ δόξα Σοι, ο Θεός. (εκ τρίτου)

Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

(Ο Ιερευς «Έτι και έτι….» αίτησις 1^η )

Κύριε, έλέησον. Κύριε, έλέησον. Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ήμάς. Σοί, Κύριε. Άμήν.

(ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ)

(Ἦχος α')

Ἐν ἀνομίαις συλληφθεὶς ἐγὼ ὁ ἄσωτος, οὐ τολμῶ ἀτενίσαι εἰς τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ θαρρῶν εἰς τὴν φιλανθρωπίαν σου κράζω, ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι, καὶ σῶσόν με.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

Εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴζεται, ἐγὼ ποῦ φανοῦμαι ὁ ἁμαρτωλός; τὸ βάρος καὶ τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας οὐκ ἐβάστασα, τοῖς περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν συναρίθμησόν με, ὁ Θεός, καὶ σῶσόν με.

Kαὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἄχραντε Θεοτόκε, ἡ ἐν οὐρανοῖς εὐλογημένη, καὶ ἐπὶ γῆς δοξολογουμένη, χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα∙ δόξα Σοι, ο Θεός. (εκ τρίτου)

Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

(Ο Ιερευς «Έτι και έτι….» αίτησις 2^η )

Κύριε, έλέησον. Κύριε, έλέησον. Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ήμάς. Σοί, Κύριε. Άμήν.

(ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΑ)

(Ἦχος α')

Τον τάφον σου Σωτήρ.

Ἀγκάλας πατρικάς, διανοῖξαί μοι σπεῦσον, ἀσώτως τὸν ἐμόν, κατηνάλωσα βίον, εἰς πλοῦτον ἀδαπάνητον, ἀφορῶν, οἰκτιρμῶν σου Σωτήρ, νῦν πτωχεύουσαν, μὴ ὑπερίδῃς καρδίαν· Σοὶ γὰρ Κύριε, ἐν κατανύξει κραυγάζω· Ἥμαρτον Σοι, σώσον με.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

Τὸ βῆμά σου φρικτόν, καὶ ἡ κρίσις δικαία, τὰ ἔργα μου δεινά· ἀλλ' αὐτὸς Ἐλεῆμον, προφθάσας με διάσωσον, καὶ κολάσεως λύτρωσαι, ῥῦσαι Δέσποτα, τῆς τῶν ἐρίφων μερίδος, καὶ ἀξίωσον, ἐκ δεξιῶν σου με στῆναι κριτὰ δικαιότατε.

Kαὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Θεοτόκιον)

Κυβέρνησον Αγνή, την άθλιαν ψυχήν μου, και οίκτιρον αυτήν υπό του πλήθους πταισμάτων, βυθώ ολισθαίνουσαν, απωλείας Πανάνωμε∙ και εν ώρα με, τη φοβερά του θανάτου, ελευθέρωσον κατηγορούντων δαιμόνων, φρικτής αποφάσεως.

(Έτερα Καθίσματα)

αφρόνως από Σου, μακρυνθείς Πανοικτίρμον, ασώτως τον εμόν, εδαπάνησα βίον, δουλεύων τοις πάθεσι, τοις αλόγοις εκάστοτε· αλλά δέξαι με, ταις των Αγγέλων πρεσβείαις, Πάτερ εύσπλαχνε, ώσπερ τον Άσωτον παίδα, και σώσον με δέομαι.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

(Μαρτυρικόν)

'Αθλήσεως καύχημα, και στεφάνων άξίωμα, οι ένδοξοι άθλοφόροι, περιβέβληνταί Σε Κύριε∙ καρτερία

γαρ αίκισμών, τούς άνόμους έτροπώσαντο, και δυνάμει θεϊκή, εξ ούρανου τήν νίκην έδέξαντο. Αύτών ταίς ίκεσίαις, έλευθέρωσον του άοράτου έχθρού Σωτήρ , και σώσον με.

Kαὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Ήχος ό αύτός. Τον τάφον σου Σωτήρ)

Άΰλων στρατιών , υπερέχουσα Κόρη, και τάξεις ουρανού, υπερβαίνουσα μόνη, έπάξιον την αίνεσιν,  παρ’ αύτών δέχη, Πάναγνε∙ άλλά πρέσβευε , τω Σω Υιώ συν `Αγγέλοις, τού ρυσθήναί με , της τών παθών τυραννίδος, τον μόνον κατάκριτον.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Ψαλμός Ν΄50)

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου·  Επὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.  Ότι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός.  Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε.  Ιδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.  Ιδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι.  Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.  Ακουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.  Απόστρεψον τὸ πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.  Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.  Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καὶ τὸ Πνεῦμά Σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.  Απόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.  Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ Σὲ ἐπιστρέψουσι.  Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.  Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν Σου.  Ότι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.  Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.  Αγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.  Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ἐλέησον με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον.

(Ό Είρμός)

Εύφραίνεται έπι Σοί, ή 'Εκκλησία Σου Χριστέ κράζούσα∙ Σύ μου ισχύς Κύριε, και καταφυγή και στερέωμα.

(Ο Ιερευς «Έτι και έτι….» αίτησις 3^η )

Κύριε, έλέησον. Κύριε, έλέησον. Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ήμάς. Σοί, Κύριε. Άμήν.

(Κάθισμα.)

(Ήχος δ : Ό ύψωθείς έv τω Σταυρώ)

Οι στρατιώται του Χριστού οι γενναίοι, άγωνισάμενοι καλώς τον Βελίαρ, όλοτελώς έβύθισαν, αίμάτων

ταις ροαίς∙  λίθοις γαρ συνθλώμενοι, καί τεμνόμενοι ξίφει, καί πυρί καιόμενοι , και είς ύδωρ βληθέντες,

στεφανηφόροι ώφθησαν σαφώς∙ Όθεν τιμώνται , καί πίστει δοξάζονται.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Σταυροθεοτοκίοv. Όμοιον)

Ή Παναμώμητος άμνάς καί Παρθένος, ον άπεκύησεν, Υιόν ήπλωμένον, επί Σταυρού ώς έβλεψεν όδύναις

την ψυχήν , καιρίαις κατεπλήττετο , και έβόα συντόνως∙ που Σου, Τέκνον φίλτατον, δωρεών καί θαυμάτων, μνήμη ών άπήλαυσεν ό άχάριστος δήμος; αλλ’ είς το σώσαι γένος των βροτών, ταύτα νυν πάσχεις∙ ύμνώ Σου το εύσπλαγχνον.

(Είς τήv ς' Ώδήv.)

(Ό Ειρμός.)

Θύσω Σοι , μετά φωνής αίνέσεως Κύριε, ή 'Εκκλησία βoά Σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη , τω δι’

οίκτον εκ της πλευράς  Σου ρεύσαντι αίματι.

(Ο Ιερευς «Έτι και έτι….» αίτησις 4^η )

Κύριε, έλέησον. Κύριε, έλέησον. Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ήμάς. Σοί, Κύριε. Άμήν.

(Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄.)

Ώς άπαρχάς της φύσεως, τω φυτουργώ της κτίσεως, ή οικουμένη προσφέρει Σοι Κύριε, τους θεοφόρους

Μάρτυρας∙ ταις αύτών ίκεσίαις, εν ειρήνη βαθεία  τήν 'Εκκλησίαν Σου, διά της Θεοτόκου, συντήρησον

Πολυέλεε.

(Συναξάριον.)

Τη ... τού αύτού μηνός μνήμη των 'Αγίων ...

( για παράδειγμα: «Την 25^ην του μηνός Νοεμβρίου μνήμη της Αγίας και μεγαλομάρτυρος και πανσόφου Αικατερίνης, Μερκουρίου μάρτυρος, Πέτρου του ησυχαστού.» εάν δεν γνωρίζουμε ποιοι γιορτάζουν τότε λέμε « Την 25^ην του μηνός Νοεμβρίου μνήμην των Αγίων και Οσίων Μαρτύρων και αγνώστων του Θεού»)  

Ταις αύτών άγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ό Θεός, ελέησον ήμας. Άμήν.

(Είς τήν η' Ώδήν.)

Αίνούμεν, εύλογούμεν και προσκυνούμεν τον Κύριον.

(Ό Είρμός.)

Χείρας έκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, άρετήν περιζωσάμενοι, οι εύσεβείας έρασταί, Παίδες κραυγάζοντες∙ Εύλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον.

(Ό 'Ιερεύς: «Την Θεοτόκον και Μητέρα τού φωτός εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.»)

(ΩΔΗ  ΕΝΑΤΗ)

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ήγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού• ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού, και το έλεος αυτού εις γενεάν και γενεάν τοις φοβουμένοις αυτόν.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς• πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας, εξαπέστειλε κενούς.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους Πατέρας ημών, τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

(Ό Είρμός)

Λίθος άχειρότμητος όρους, εξ άλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις∙ διό έπαγαλλόμενοι , σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

 Άξιον εστίν, ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών.Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

(Ο Ιερευς «Έτι και έτι….» αίτησις 5^η )

Κύριε, έλέησον. Κύριε, έλέησον. Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ήμάς. Σοί, Κύριε. Άμήν.

(αμέσως μετά διαβάζουμε το Εξαποστειλάριο της εορτής ή το της ημέρας της εβδομάδος από τα παρακάτω) 

(Εξαποστειλάρια της όλης εβδομάδος)

(Τη Δευτέρα. Αυτόμελον, Ήχος γ΄.)

Ό ούρανόν τοίς άστροις, κατακοσμήσας ώς Θεός, καί διά τών Σών  Άγγέλων , πάσαν τήν γην φωταγωγών, Δημιουργέ τών άπάντων, τους άνυμνούντας Σε σώζε.

(Θεοτοκίον. Όμοιον.)

Ό γλυκασμός τών  Αγγέλων, τών θλιβομένων ή χαρά , Χριστιανών ή προστάτις, Παρθένε Μήτερ Κυρίου, άντιλαβού μου και ρύσαι, των αιωνίων βασάνων.

(Τη Τρίτη. Ήχος γ΄. Ο ουρανόν τοις άστροις.)

Τον Πρόδρομον  Ιωάννην, και Βαπτιστήν του Σωτήρος, τον έν Προφήταις Προφήτην, και της έρήμου το θρέμμα, της Ελισάβετ τον γόνον, ανευφημήσωμεν πάντες.

(Θεοτόκιον. Ο γλυκασμός των Αγγέλων. ως άνω)

Ό γλυκασμός τών  Αγγέλων, τών θλιβομένων ή χαρά , Χριστιανών ή προστάτις, Παρθένε Μήτερ Κυρίου, άντιλαβού μου και ρύσαι, των αιωνίων βασάνων.

(Τη Τετάρτη και Παρασκευή. Ήχος β΄.)

Σταυρός, Ο φύλαξ πάσης της οίκουμένης∙ Σταυρός, ή ώραιότης της 'Εκκλησίας∙ Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα∙ Σταυρός, πιστών το στήριγμα  Σταυρός, Αγγέλων ή δόξα, και τών δαιμόνων το τραύμα.

(Σταυροθεοτόκιον. Ο ουρανόν τοις άστροις.)

'Εν τω Σταυρώ παρεστώσα, ή Σε άσπόρως τεκούσα, και θρηνωδούσα έβόα∙ Οΐμοι! γλυκύτατον τέκνον! πώς έδυς έξ όφθαλμών μου; πώς εν νεκροίς έλογίσθης;

(Τη Πέμπτη.  Ήχος β΄. Γυναίκες, ακουτισθήτε.)

Εις πάσαν τήν ύφήλιον , δραμόντες έκηρύξατε, την του Χριστού έκ Παρθένου, άγίαν σάρκωσιν όντως, εκ

πλάνης έπιστρέφοντες, τά έθνη και φωτίζοντες , και πάντας έκδιδάσκοντες, Τριάδα σέβειν άγίαν, Απόστολοι τού Σωτήρος.

(Έτερον. Όμοιον.)

Τον μέγαν άρχιποιμένα, και ίεράρχην άπαντες , τον πρόεδρον τών Μυρέων, Νικόλαον εύφημούμεν∙ πολλούς γαρ άνδρές έσωσεν, άδίκως θνήσκειν μέλλοντας∙ και βασιλεί όπτάνεται, συν 'Αβλαβίω κατ’ όναρ, λύων τήν άδικον ψήφον .

(Θεοτόκιον. Όμοιον.)

Μαρία καθαρώτατον, χρυσούν θυμιατήριον, της αχωρήτου Τριάδος, δοχείον γεγενημένη∙ εν ώ Πατήρ ηυδόκησεν, ό δε Υιός  έσκήνωσε, καί Πνεύμα το Πανάγιον, έπισκιάσαν Σοι Κόρη, ανέδειξε Θεοτόκον.

(Τω Σαββάτω. Ο ουρανόν τοις άστροις.)

Ό και νεκρών και ζώντων, έξουσιάζων ως Θεός, και δια τών Σών Άγίων, πάσαν τήν γην φωταγωγών, Δημιουργέ τών άπάντων, τούς άνυμνούντας Σε σώζε.

(Θεοτόκιον)

'Ημείς εν Σοί καυχώμεθα, Θεοτόκε, και πρός Θεόν σε έχομεν προστασίαν∙ έκτεινόν σου τήν χείρα τήν άμαχον, και θραύσον τούς εχθρούς ήμών∙ σοις έξαπόστειλον δούλοις, βοήθειαν εξ ‘Αγίου.

(Δεν υπάρχει για την Κυριακή)

(Ακολουθούν οι Αίνοι, έαν είναι Κυριακή ή καθημερινή με μεγάλη γιορτή Αγίου πριν ξεκινήσουμε να διαβάζουμε τους Αίνους διαβάζουμε το «Πάσα πνοή»  που ακολουθεί πριν τους Αίνους)

Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Αινείτε τον Κύριον εκ των Ουρανών· αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις· σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.Αινείτε αυτόν πάντες οι άγγελοι αυτού· αινείτε αυτόν πάσαι αι δυνάμεις αυτού· σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.

(ΑΙΝΟΙ)

(Ψαλμός ΡΜΗ΄ 148)

Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν· αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις.  αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ.  αἰνεῖτε αὐτὸν ἥλιος καὶ σελήνη, αἰνεῖτε αὐτὸν πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶς.  αἰνεῖτε αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.  αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι αὐτὸς εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν.  ἔστησεν αὐτὰ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· πρόσταγμα ἔθετο, καὶ οὐ παρελεύσεται.  αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι·  πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεῦμα καταιγίδος, τὰ ποιοῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ·  τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί, ξύλα καρποφόρα καὶ πᾶσαι κέδροι·  τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ πτερωτά·  βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ πάντες λαοί, ἄρχοντες καὶ πάντες κριταὶ γῆς·  νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων·  αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ μόνου· ἡ ἐξομολόγησις αὐτοῦ ἐπὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ.  καὶ ὑψώσει κέρας λαοῦ αὐτοῦ· ὕμνος πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, λαῷ ἐγγίζοντι αὐτῷ.

(Ψαλμός ΡΜΘ΄ 149)

῎ᾼσατε τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν ἐκκλησίᾳ ὁσίων.  εὐφρανθήτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν, καὶ οἱ υἱοὶ Σιὼν ἀγαλλιάσθωσαν ἐπὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν.  αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν χορῷ, ἐν τυμπάνῳ καὶ ψαλτηρίῳ ψαλάτωσαν αὐτῷ,  ὅτι εὐδοκεῖ Κύριος ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ καὶ ὑψώσει πραεῖς ἐν σωτηρίᾳ.  καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν.  αἱ ὑψώσεις τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν, καὶ ῥομφαῖαι δίστομοι ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν  τοῦ ποιῆσαι ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἐλεγμοὺς ἐν τοῖς λαοῖς,  τοῦ δῆσαι τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαις σιδηραῖς,  τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.

(Ψαλμός ΡΝ΄ 150)

Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ·  αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.  Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ·  αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ·  αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ.  Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον.

(Όταν είναι Κυριακή , λέγετε και τους παρακάτω δύο στίχους.)

(Στίχ. α'.) Άνάστηθι Κύριε, ό Θεός μου , ύψωθήτω ή

χείρ Σου, μη έπιλάθη τών πενήτων Σου εις τέλος.

(Στίχ. β '.) Έξομολογήσομαί Σοι, Κύριε, εν όλη καρδία

μου , διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά Σου .

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Εωθινόν Θεοτόκιον)

Ύπερευλογημένη ύπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε∙  διά γάρ του εκ Σου σαρκωθέντος ό άδης ήχμαλώτισται, ό Άδάμ άνακέκληται, ή κατάρα νενέκρωται, ή Εύα ήλευθέρωται, ό θάνατος τεθανάτωται, και ήμείς έζωοποιήθημεν. Διό άνυμνούντες βοώμεν∙ Εύλογητός Χριστός ό Θεός ημών, ό ούτως εύδοκήσας∙ δόξα Σοι.

(Η Μεγάλη Δοξολογία. Λέγεται κάθε Κυριακή και στις μεγάλες εορτές)

Δόξα σοι τω δείξαντι τω φως. Δόξα εν υψίστοις θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.

Υμνούμεν σε, ευλογούμεν σε, προσκυνούμεν σε, δοξολογούμεν σε, ευχαριστούμεν σοι δια την μεγάλην σου δόξαν.

Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ∙ Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, και Άγιον Πνεύμα.

Κύριε ο Θεός, ο αμνός του Θεού, ο Υιός του Πατρός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, ελέησον ήμας, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου.

Πρόσδεξαι την δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά του Πατρός, και ελέησον ημάς.

Ότι συ ει μόνος άγιος, συ ει μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, και αινέσω το όνομα σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος.

Καταξίωσαν, Κύριε, εν τη ήμερα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.

Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας. Αμήν.

Γένοιτο, Κύριε, το έλεος σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε.

Εύλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματα σου (3 φορές).

Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά. Εγώ είπα∙ Κύριε, ελέησόν με∙ ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν Σοι.

Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ ει ο Θεός μου.

Ότι παρά σοι πηγή ζωής, εν τω φωτί σου οψόμεθα φως.

Παράτειναν το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς (3 φορές).

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς

Άγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς

(Στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή {Σαρακοστή 40 ημέρες νηστείας προ του Πάσχα} ή όταν προκειται για ημέρα καθημερινή  μετά τους Αίνους λέμε την ακόλουθη μικρή Δοξολογία)

(Η Μικρή Δοξολογία)

Σοὶ δόξα πρέπει, Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί, καὶ τῷ Υἱῷ, καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Δόξα Σοι τω δείξαντι το φως. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.

Ὑμνοῦμεν Σέ, εὐλογοῦμεν Σέ, προσκυνοῦμεν Σέ, δοξολογοῦμεν Σέ, εὐχαριστοῦμεν Σοί, διὰ τὴν μεγάλην σοῦ δόξαν.

Κύριε Βασιλεῦ, ἐπουράνιε Θεέ, πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υἱὲ μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα.

Κύριε ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ὁ αἰρῶν τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ αἰρῶν τάς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου.

Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, ὁ καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.

Ὅτι σὺ εἲ μόνος Ἅγιος, σῦ εἲ μόνος Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν.

Καθ' ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σέ, καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

Κύριε, καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν ἐν γενεᾷ καὶ γενεά. Ἐγὼ εἶπα. Κύριε, ἐλέησον μέ, ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτον σοί.

Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξον μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἲ ὁ Θεός μου.

Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς. ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς. Παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσι σέ.

Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμάς.

Εὐλογητὸς εἴ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμάς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἴ, Κύριε, δίδαξον μὲ τὰ δικαιώματά σου.

Εὐλογητὸς εἴ, Δεσπότα, συνέτισον μὲ τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἴ, Ἅγιε, φώτισον μὲ τοῖς δικαιώμασί σου.

Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς.

Σοὶ πρέπει αἶνος, σοὶ πρέπει ὕμνος, σοὶ δόξα πρέπει, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ, καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Απόστιχα Κατανυκτικά)

(Ήχος α΄)

Άλλος σε κόσμος ψυχή, άναμένει και Κριτής, τά σα μέλλων δημοσιεύειν κρυπτά και δεινά μή ούν εμμείνης τοις ώδε, άλλα πρόφθασον βοώσα τω Κριτή∙ ό Θεός ίλάσθητί μοι, και σώσόν με.

(Στίχος Α΄.)

 Ένεπλήσθημεν τό πρωί του έλέους Σου, Κύριε, και ήγαλλιασάμεθα, και εύφράνθημεν έν πάσαις

ταις ήμέραις ήμών. Εύφρανθείημεν, άνθ’ ών ήμερών έταπείνωσας ημάς, έτών ών είδομεν κακά, και ίδε επί τούς δούλους Σου και επί τα έργα Σου, και όδήγησον τους υιούς αύτών .

(Ήχος ό αύτός)

Μή άποδοκιμάσης με Σωτήρ μου, τη ραθυμία της άμαρτίας συνεχόμενον διέγειρόν μου τόν λογισμόν

πρός μετάνοιαν, και του Σου άμπελώνος, έργάτην δόκιμον άνάδειξόν με, δωρούμενός μοι της ένδεκάτης ωρας τον μισθόν, και το μέγα έλεος.

(Στίχος Β΄)

Και έστω ή λαμπρότης Κυρίου του Θεού ήμών έφ’ ήμας , και τά έργα τών χειρών ήμών κατεύθυνον

έφ’ ήμας, και το έργον τών χειρών ήμών κατεύθυνον.

.

(Ήχος ό αύτός. Μαρτυρικόν.)

Τούς άθλοφόρους του Χριστού, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας του Κόσμου, και κήρυκας της Πίστεως, την πηγήν τήν άέναον, εξ  ής  άναβλύζει τοίς πιστοίς τά ίάματα. Αύτών ταίς ίκεσίαις, Χριστέ ό Θεός ήμών, την είρήνην δώρησαι τω κόσμω Σου, και ταίς ψυχαίς ήμών το μέγα έλεος.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Θεοτόκιον. Ήχος ο αυτός. Των Ουρανίων Ταγμάτων)

Άγιωτέρα Αγίων πασών Δυνάμεων, τιμιωτέρα πάσης, κτίσεως Θεοτόκε, Δέσποινα του κόσμου, σώσον

ημάς, τον Σωτήρα κυήσασα, άπό πταισμάτων μυρίων, ως αγαθή, και κινδύνων ταίς πρεσβείαις Σου.

Άγαθον το έξομολογείσθαι τω Κυρίω, και ψάλλειν τω ονόματί Σου, Ύψιστε, του άναγγέλλειν το πρωί το

ελεός Σου, και τήν άλήθειάν Σου κατά νύκτα.

(Τρισάγιο)

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας για κάθε μια φορά )

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(τέλος Τρισάγιου)

(Το απολυτίκιο της ημέρας ή αν δεν το γνωρίζουμε το παρακάτω Απολυτίκιο, {την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μετά το τέλος του τρισάγιου ακολουθεί διαφορετικό απολυτίκιο από αυτο που θα διαβάσετε αμέσως μετά, όμως για να μην περδευτείτε παραθέτουμε το απολυτίκιο της Σαρακοστής και την εναλακτική ολοκληρωσή του Όρθρου μετά τη σημείωση

 (Τέλος  Όρθρου) } )

(Απολυτίκιο, ήχος δ΄)    

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

(Θεοτόκιον)

Μήτερ ἁγία ἡ τοῦ ἀφράστου φωτός, Ἀγγελικοῖς σε ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνομεν.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Αὐτῷ Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ      (3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας κάθε φορά)

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,

      Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

            ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.       (λέμε το «Δι’ εὐχῶν» κάνοντας σε κάθε στίχο μια φορά το Σταυρό μας.)

(ΤΕΛΟΣ ΟΡΘΡΟΥ)

(O Όρθρος όταν έχουμε την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας μετά το τέλος του Τρισάγιου συνεχίζεται με διαφορετικό απολυτίκιο και τελειώνει επίσης με διαφορετικά κείμενα, όλα αυτά τα παραθέτουμε εντός τετραγώνου που ακολουθεί)

(Απολυτίκιον)

'Εν τω Ναώ έστώτες της δόξης Σου, εν ούρανώ έστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε πύλη επουράνιε, άνοιξον

ήμίν τήν θύραν του έλέους Σου.

Κύριε, ἐλέησον  (40  φορές)

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Έν όνόματι Κυρίου εύλόγησον, Πάτερ.

(Ο Ιερέας λέει, «Ο ών ευλογητός Χριστός ο Θεός»)

'Επουράνιε Βασιλεύ, τους πιστούς βασιλείς ήμών στερέωσον∙ την πίστιν στήριξον∙ τα έθνη πράϋνον∙ τον κόσμον είρήνευσον∙ την άγίαν Μονήν (η 'Εκκλησία πχ. Αγίας Μαρίνας) ταύτην (ή τόν οίκον τούτον) καλώς διαφύλαξον∙ τους προαπελθόντας πατέρας και αδελφούς ήμών εν σκηναίς δικαίων τάξον∙ και ημάς εν μετανοία και εξομολογήσει παράλαβε, ώς άγαθός και φιλάνθρωπος.

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ  

(3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας κάθε φορά)

(ΕΥΧΗ του Αγίου Εφραίμ του Σύρου)

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου , πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μή μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χαρισαί μοι τω σω δούλω. Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι εύλογητός εί είς τους αιώνας τών αιώνων. ‘Αμήν.

(ακολουθούν 12 μετάνειες μικρές και 1 μεγάλη, μετανοια μεγάλη κάνουμε  όταν σκήβουμε το δεξί μας χέρι μέχρι το έδαφος ακουμπώντας και σηκωνόμαστε κάνοντας όρθιοι το Σταυρό μας, οι μικρή μετάνοια δεν ακουμπά το έδαφος αλλά φτάνει στην μισή απόσταση από το έδαφος)

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Αὐτῷ Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

(3 μεγάλες μετάνοιες)

(Εάν είναι Κυριακή μετά τις 3 μεγάλες μετάνοιες και πριν το «Δι’ εὐχῶν» λέμε ένα από τα δύο τροπάρια που ακολουθούν)

(Ήχος δ΄)

Σήμερον σωτηρία τω κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τω αναστάντι εκ τάφου, και αρχηγώ της ζωής ημών∙ καθελών γάρ τω θανάτω τον θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν και το μέγα έλεος.

(Ήχος πλ. δ΄)

Αναστάς εκ του μνήματος, και τα δεσμά διαρρήξας του άδoυ, έλυσας τό κατάκριμα του θανάτου Κύριε, πάντας εκ των παγίδων του εχθρού ρυσάμενος, εμφανίσας σεαυτόν τοις Αποστόλοις  Σου, εξαπέστειλας αυτούς επί το κήρυγμα, και δι’ αυτών την ειρήνην παρέσχες τη οικουμένη, μόνε πολυέλεε.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,

      Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

              ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.       

(λέμε το «Δι’ εὐχῶν» κάνοντας σε κάθε στίχο μια φορά το Σταυρό μας.)

ΤΕΛΟΣ ΟΡΘΡΟΥ

Αφού τελειώσουμε το διάβασμα του Όρθρου μένουμε σιωπηλοί μέσα στην Θεια Λειτουργία, όσο διαβάζουμε από μέσα μας τον Όρθρο σταματάμε το διάβασμα του κάποιες φορές, σταματάμε λοιπόν 2 φορές όταν διαβάζονται τα Ευαγγέλια. Επίσης σταματάμε όταν λέγεται το «Πιστεύω» και το «Πάτερ ημών» και όταν μας θυμιατίζει ο ιερέας. Αν δεν έχουμε τελειώσει το διάβασμα του Όρθρου στο «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν» το οποίο ακολουθεί λίγο μετά το «Πιστεύω» και σημαίνει ότι «Θεέ μου σε Εσένα δίνουμε τα πάντα», σταματάμε και εκεί και γονατίζουμε στο πάτωμα με σκυμμένο το κεφάλι, είναι η πιο ιερή στιγμή της Λειτουργίας, την ώρα εκείνη Αγγελικές Δυνάμεις βρίσκονται εντός του Ναού.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Θεία Λειτουργία δεν έχει συμβολικό χαρακτήρα, αλλά έχει καθαρά ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ διαστάσεις, για τον λόγο αυτό θα πρέπει να μετέχουμε από την αρχή, ενεργά Προσευχόμενοι, και φυσικά για τον λόγο αυτό όταν ζητάμε εκεί από τον Θεό βοήθεια  η απάντηση έρχεται πιο άμεσα.

Αφού τελειώσει η Θεια Λειτουργία παίρνουμε το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα πάμε στην είσοδο του Ιερού Ναού, φιλάμε πρώτα τις δυο εικόνες στην είσοδο και ανάβουμε ένα κερί όπου την ώρα πριν το ανάψουμε λέμε τα αιτήματα μας.

Τα ακόλουθα λόγια δεν είναι απαραίτητο να είναι αυτά που προτείνουμε, θεωρούμε ότι υπάρχουν και πολύ πιο απλοί τρόποι να υποβάλεις τα αιτήματα σου στον Θεό όπως το «Θεέ μου αξίωσε με να βρω μια κοπέλα να παντρευτώ». Όμως αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι να έχουμε αποφασίσει από την προηγούμενη ημέρα τη θέλουμε να ζητήσουμε από τον Θεό, και πως θα το διατυπώσουμε ώστε να μην το αφήνουμε, για την τελευταία στιγμή για να μην γίνουν λάθη.

Επίσης καλό είναι να αφιερώσουμε μερικές ώρες κάποια ημέρα, για να σκεφτούμε ποιες είναι οι ανάγκες μας και να τις ιεραρχήσουμε. Είναι περιττό να πούμε ότι όταν δείτε ότι μέσα από την Θεία Λειτουργία τα αιτήματα που έχετε λαμβάνουν άμεση ανταπόκριση θα κάνετε και τον προγραμματισμό που σας προτείνουμε. 

Εάν πρόκειται να ζητήσουμε κάτι για κάποιον άλλο προτείνουμε να το διατυπώσετε ως εξής:

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησον τον δούλο σου Πέτρο και αξίωσε τον να γίνει καλά στην Υγεία του

Εάν θέλουμε κάτι για εμάς λέμε :

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό και αξίωσε με να……………..)

Να ζητάτε πολλά γιατί δεν ξέρετε ποια από αυτά θα σας δώσει ο Θεός και ποια όχι.

Άλλες πάλι φορές να ζητάτε μονάχα ένα αν είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όπως και να έχει η εμπειρία είναι αυτή που θα σας δείξει τι θα κάνετε.

Ο Θεός μεθ’ ημών