Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνουμε προσευχή

Γιατί είναι

τόσο δύσκολο να

κάνουμε

προσευχή

«η προσευχή είναι κάτεργο για τον αμαρτωλό άνθρωπο που μετανοεί, γιατί δέχεται μεγάλο πόλεμο από τους δαίμονες που προσπαθούν να τον σταματήσουν, γι’ αυτό και ο Θεός δίνει στον άνθρωπο που προσεύχεται αυτά που του ζητάει για να τον ενθαρρύνει και να τον ενισχύσει στον δύσκολο αγώνα του»

ανωνύμου χριστιανου

Η προσευχή είναι από τα σημαντικότερα έργα του Χριστιανού, αν ίσως όχι το σημαντικότερο, είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται ο Χριστιανός για να προχωρήσει στην ζωή του με δύναμη, θάρρος και αντοχή. Με την προσευχή έρχεται σε επαφή με τον Θεό, τους Αγγέλους και τους Αγίους ακόμη και με τους ανθρώπους, είναι ένα μέσο επικοινωνίας με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων. Είναι μια ασφαλής πυξίδα με την οποία μπορούμε να πορευτούμε διαλύοντας, με την βοήθεια του Θεού, τα νέφη και τις παγίδες που βάζει ο σατανάς στις ζωές των ανθρώπων. Άπειρα είναι τα αγαθά με τα οποία μας ευλογεί ο Θεός χάρη στη προσευχή μας. Για τον λόγο αυτό και ο σατανάς και τα δαιμόνια που τον υπηρετούν κηρύσσουν ασταμάτητο και αμείλικτο πόλεμο στους Χριστιανούς που προσεύχονται.  Επίσης και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από την επιρροή του σατανά, χωρίς να το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι, κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν και να αποθαρρύνουν τους ανθρώπους που προσεύχονται.

Τα μέσα με τα οποία πολεμούν τα δαιμόνια τους ανθρώπους που προσεύχονται, χαρακτηρίζονται από την ποικιλία τους  και την ύπουλη φύση τους και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός και τις αδυναμίες του. Πριν αναφέρουμε κάποια από αυτά. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους Χριστιανούς ότι αυτή η δύναμη που τους χτυπά και τους εμποδίζει να προσευχηθούν, αυτός ο πόλεμος που δέχονται στην ψυχή τους για να μην κάνουν προσευχή είναι μια πρόγευση του πολέμου και της ακατάβλητης δύναμης που θα αντιμετωπίσει η ψυχή τους μετά τον θάνατο. Η δύναμη αυτή είναι τα δαιμόνια τα οποία έχουν αποχτήσει δικαιώματα πάνω στην ψυχή μας λόγω των αμαρτιών που έχουμε διαπράξει, και όταν πεθάνουμε θα είναι τα ίδια αυτά δαιμόνια τα οποία θα προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να μας γκρεμίσουν στην κόλαση∙ και τότε η μόνη Σωτηρία από αυτή την ανίκητη δύναμη αιωνίου θανάτου και καταστροφής, θα είναι το Έλεος του Μεγαλοδύναμου Θεού το οποίο θα επικαλεστούμε με τις λιγοστές καλές μας πράξεις και τις προσευχές μας.

Μαρτυρία λοιπόν της κολάσεως έχουμε μέσα από την μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε στην προσπάθεια μας να κάνουμε προσευχή. Επίσης η δύναμη αυτή που μας εμποδίζει να προσευχηθούμε είναι μαρτυρία και του πλήθους των αμαρτιών μας οι οποίες δίνουν το δικαίωμα στα δαιμόνια του σατανά να ασκούν τόσο μεγάλη ψυχολογική πίεση στην ψυχή μας. Για του λόγου το αληθές αρκεί να πειραματιστούμε με ένα παιδάκι για να γίνουμε μάρτυρες της πικρής και τρομακτικής αυτής πραγματικότητας, ότι δηλαδή είναι οι πολλές  μας αμαρτίες, που έχουν προσελκύσει πλήθος δαιμόνων μέσα μας, που εμποδίζουν τον εαυτό μας να κάνει προσευχή. Εάν λοιπόν πάρετε ένα μικρό παιδάκι και του μάθετε πώς να κάνει την παιδική προσευχή και του ζητήσετε να κάνει πρωί, μεσημέρι και βράδυ την προσευχή που του δείξατε, θα διαπιστώσετε ότι το παιδάκι θα εκτελέσει αυτό που του ζητήσατε με χαρακτηριστική ευκολία, ενώ εσείς την ίδια αυτή παιδική προσευχή θα δυσκολεύεστε να κάτσετε να την κάνετε. Ο λόγος είναι ότι τα παιδάκια δεν έχουν προλάβει να επιβαρύνουν τις ψυχούλες τους με το πλήθος των αμαρτιών που βαραίνουν την ψυχή ενός μεγαλύτερου άνθρωπου και έτσι τα δαιμόνια δεν έχουν αποχτήσει δικαιώματα μέσα τους ώστε να ασκήσουν την ίδια ψυχολογική πίεση και τον πόλεμο που κάνουν στην ψυχή ενός μεγάλου. 

«Προσέχετε τα μικρά παιδιά τι αθωότητα έχουν στη σκέψη. Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούμε να κάνουμε θαύματα, γιατί ο Κύριος ακούει τις αθώες τους προσευχές»

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

Για τον λόγο αυτό ο Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης μας προτρέπει να βάζουμε τα μικρά παιδία να κάνουν προσευχή για εμάς, γιατί λόγω της αθωότητας των ψυχών τους τα μικρά παιδιά είναι πιο κοντά στον Θεό, ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Κύριος ημών  Ιησούς Χριστός και στα τρία Ευαγγέλια δηλαδή των Αποστόλων Ματθαίου, Μάρκου και  Λουκά μας τονίζει αυτή την μεγάλη αγαθότητα των παιδιών. Είναι καλό και χρήσιμο λοιπόν ιδιαίτερα εάν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι από τον Θεό να μάθουμε σε παιδιά να προσεύχονται και να τα βάλουμε να προσευχηθούν υπέρ των αιτημάτων μας στον Θεό!

15 Προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη ἵνα αὐτῶν ἅπτηται· καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς. 16 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτὰ εἶπεν· Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 17 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν.

15 Του πρόσφεραν τότε και τα βρέφη, για να τα αγγίξει. αλλά όταν το είδαν οι μαθητές τούς επιτιμούσαν.  16 Ο Ιησούς όμως τα προσκάλεσε, λέγοντας: «Αφήστε τα παιδιά να έρχονται προς εμένα και μην τα εμποδίζετε, γιατί για τέτοιους είναι η βασιλεία του Θεού.  17 Αλήθεια σας λέω, όποιος δε δεχτεί τη βασιλεία του Θεού σαν παιδί, δε θα εισέλθει σ’ αυτή».

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 18:15-17

Παρομοίως:  ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 19:13-15

& ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 10:13-16

Γιατί όπως είπε ο Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης η προσευχή τους κάνει θαύματα, και για την περίπτωση αυτή θα πρέπει να βάλουμε δύο τουλάχιστον παιδάκια να κάνουν προσευχή μαζί και όχι μόνο ένα, ώστε να έχουμε και την ενίσχυση της συλλογικής προσευχής!

Δυστυχώς το αντιστρόφως ανάλογο συμβαίνει στον σατανισμό δηλαδή για την αγνότητα της ψυχής τους και την εγγύτητα τους προς τον Θεό, επιλέγονται από τους σατανιστές για να κακοποιηθούν τελετουργικά σεξουαλικά και στο τέλος να δολοφονηθούν ως θυσία προς τον σατανά. Για τον λόγο αυτό η παιδεραστία είναι στενά συνδεδεμένη με τον σατανισμό και τις τελετουργικές δολοφονίες ανηλίκων. Χιλιάδες παιδάκια κάθε χρόνο εξαφανίζονται στις ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Αυστραλία ακριβώς λόγω της πρακτικής αυτής των σατανιστών. Πρόκειται για την υπέρτατη ιεροσυλία, την δε αρχαιότατη καταγωγή της αθλιότητας αυτής κατά μαρτυρά η αναφορά των αρχαίων στην θυσία της Ιφιγένειας της κόρης του Αγαμέμνονα στην Αυλίδα για να εξευμενιστεί η Θεά Άρτεμη, που είχε θυμώσει με τον Αγαμέμνονα επειδή είχε σκοτώσει το ιερό της ελάφι στο κυνήγι, και να αφήσει τους ανέμους να φυσήξουν για να ξεκινήσουν τα πλοία των Αχαιών για την Τροία. Αργότερα στην ραψωδία Ψ της Ηλιάδας ο Αχιλλέας για να «τιμήσει» τον νεκρό του φίλο Πάτροκλο θυσιάζει πάνω στην νεκρική πυρά 12 νεαρούς Τρώες. Οι ανθρωποθυσίες στον αρχαίο κόσμο σε όλους τους αρχαίους λαούς από τους Κινέζους μέχρι τους Έλληνες και τους Μάγιας της λατινικής Αμερικής  στη θρησκεία και τη μυθολογία δεν ήταν κάτι άγνωστο αλλά έχουμε και ιστορικές καταγραφές για την ύπαρξή τους και την κοινωνική αποδοχή τους. Ο Αριστόδημος, ονομαστός Μεσσήνιος  ήρωας, κατά τον Α Μεσσηνιακό Πόλεμο 743-724 π.Χ., ύστερα από χρησμό θυσίασε τη κόρη του για να νικήσει  τους Σπαρτιάτες. Όταν αργότερα  έγινε βασιλιάς, έβλεπε συνέχεια στον ύπνο του τη θυσιασμένη κόρη του και τότε πήγε στον τάφο της και αυτοκτόνησε. Από την αρχαία παγανιστική θρησκεία είναι που έλκουν την καταγωγή τους  οι πρακτικές αυτές των σατανιστών. Και αυτή είναι μια από τις διαφορές μεταξύ του Θεού και του σκότους ότι ο Θεός θυσιάζει τον μονογενή Υιό του για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους ενώ το σκότος απαιτεί την θυσία των ανθρώπων για τα όποια «αγαθά» υποτίθεται ότι προσφέρει στους ανθρώπους. Επίσης ενώ ο Θεός χαρίζει απλόχερα τα αγαθά που του ζητούν οι άνθρωποι δίχως να ζητά ανταλλάγματα παρά μόνο να στοχεύει στην βελτίωση των ανθρώπων και πάλι και αυτό για να μπορέσει να σωθεί η ψυχή του ανθρώπου μακροπρόθεσμα ενώ το σκότος και ανταλλάγματα βαρύτατα ζητάει από τον άνθρωπο για να πραγματοποιήσει τις όποιες επιθυμίες του αλλά και μακροπρόθεσμα ότι και αν ζητήσει ο άνθρωπος από το σκότος του βγαίνει σε κακό αρκεί να κοιτάξουμε τις βιογραφίες γνωστών σατανιστών του παρελθόντος για να το καταλάβουμε αυτό.    

 Οι Χριστιανοί κατηγορούσαν τους θεούς των Αρχαίων και τους αποκαλούσαν σατανικά πνεύματα λόγω των ανθρωποθυσιών 

 Μετά από αυτήν την παρένθεση για την αξία της προσευχής των παιδιών και την χρησιμότητα της θα προχωρήσουμε αναφέροντας κάποιους από τους χαρακτηριστικούς τρόπους με τους οποίους προσπαθούν οι δαίμονες να μας εμποδίσουν να κάνουμε προσευχή.

Ο πρώτος και κυριότερος τρόπος με τον οποίο εμποδίζουν οι δαίμονες τους πιστούς να προσευχηθούν είναι ένα ασήκωτο βάρος που νιώθει ο πιστός προτού ξεκινήσει την προσευχή   σαν να πρόκειται να κάνει κάποια βαριά χειρονακτική αγγαρεία. Ένας καλός τρόπος για να το προσπεράσουμε το εμπόδιο αυτό είναι να κάνουμε 3 φορές το σταυρό μας λέγοντας κάθε φορά που κάνουμε τον σταυρό μας «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελεησόν με τον αμαρτωλόν και δώσε μου δύναμη Χριστέ μου να ξεκινήσω την προσευχή μου» ή «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελεησόν με τον αμαρτωλόν και δίωξε Χριστέ μου τον δαίμονα της ακηδίας και αξίωσε με να ξεκινήσω την προσευχή μου» .

Επίσης είναι πολύ σημαντικό όταν ξεκινάμε για πρώτη φορά στην ζωή μας να κάνουμε προσευχή να ξεκινάμε με μικρές σε μέγεθος  προσευχές, στο προσευχητάριο αυτό έχουμε τις παιδικές προσευχές οι οποίες είναι μικρές σε μέγεθος, καλό είναι κάποιος που ξεκινά για πρώτη φορά στη ζωή του να κάνει προσευχή να ξεκινήσει με αυτές για αρχή. Όταν μπορέσει με άνεση να κάνει τις παιδικές προσευχές τότε ας ξεκινήσει να κάνει τις προσευχές που προορίζονται για τους μεγάλους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η προσευχή μοιάζει πολύ με την γυμναστική που γίνεται με βάρη, κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα ξεκινήσει να κάνει γυμναστική με βάρη των 100 κιλών γιατί δεν θα μπορέσει να εκτελέσει τις ασκήσεις που πρέπει να κάνει, ή ακόμη χειρότερα αν μπορέσει να τις κάνει θα κάνει ζημιά στο σώμα του και στην μέση του, ή σωστή διαδρομή για να δυναμώσουμε το σώμα μας με τα βάρη είναι φυσικά να ξεκινήσουμε από τα λίγα κιλά και όσο περνάει ο καιρός και δυναμώνουμε να  προχωρήσουμε σε περισσότερα κιλά. Κατά την ίδια λογική πράττουμε και στην προσευχή, ξεκινάμε από μικρές προσευχές και όταν με άνεση τις κάνουμε τότε προχωρούμε σε άλλες που  είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος.

   Και έτσι ερχόμαστε στη δεύτερη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι δαίμονες, και αυτή είναι να παρακινούν τον πιστό να κάνει μεγάλες σε μέγεθος προσευχές, ώστε ακριβώς επειδή είναι καινούργιος ακόμη στην άσκηση της προσευχής να του είναι δύσκολο και πολύ κουραστικό  να τις εκτελέσει με αποτέλεσμα να μην κάνει την προσευχή του καθόλου ή πολύ αραιά και σπάνια. Αυτό το καταφέρνουν με δύο τρόπους, ο πρώτος είναι να προκαλούν αναβλητικότητα στον πιστό ώστε να μην κάνει ας πούμε την πρωινή προσευχή το πρωί αλλά να την μετατοπίζει χρονικά αργότερα και ξανά πιο αργότερα ώστε να φθάνει η ώρα για την μεσημεριανή προσευχή εκεί πια αποφασίζουμε να κάνουμε και τις δύο προσευχές μαζί. Το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές να μην κάνουμε καμιά από τις δύο. 

Οι δαίμονες θα δοκιμάσουν πολλούς τρόπους για να μας σταματήσουν να κάνουμε προσευχή. Το ζήτημα είναι να βάλουμε ως στόχο της ζωής μας, βασικό και πρωταρχικό, να κάνουμε την προσευχή μας και έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε ελπίδα στο Έλεος του Θεού και στην αληθινή ΖΩΗ που είναι αιώνια.   

Είναι τόσο πολύ οι τρόποι με τους  οποίους προσπαθούν να μας σταματήσουν σχεδόν όσοι είναι και οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη μας. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του καθενός οι δαίμονες μεταβάλουν και τις μεθόδους τους. Το καλό όμως είναι ότι όσο πολύ είναι οι τρόποι με τους οποίους προσπαθούν να μας σταματήσουν να προσευχόμαστε άλλοι τόσο λίγοι είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε με την βοήθεια του Θεού να τους νικήσουμε και να κάνουμε την προσευχή μας.

Τρία απλά βήματα χρειάζονται: Α) ζητάμε πριν ξεκινήσουμε την προσευχή βοήθεια από τον Θεό να προσευχηθούμε με τα λόγια που σας είπαμε παραπάνω ή με τα ακόλουθα απλά λόγια «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησόν με  και αξίωσε με να κάνω την προσευχή μου» το λέμε τρεις φορές πριν ξεκινήσουμε και κάνουμε τον σταυρό μας κάθε μια φορά ή ξεκινάμε λέγοντας το «Πάτερ ημών» και στο τέλος προσθέτουμε αυτά τα απλά λόγια που σας  είπαμε. Πάντα να δοκιμάζετε μια την μια μέθοδο και μια την άλλη για να δείτε ποια σας βοηθάει περισσότερο, λογικά επειδή το «Πάτερ ημών» είναι πανίσχυρη προσευχή θα σας βοηθάει περισσότερο. Δοκιμάζετε λοιπόν και διαλέγεται ότι είναι πιο αποτελεσματικό.

Β) κάνουμε μικρή προσευχή τόσο μικρή όσο μας είναι δυνατό να την κάνουμε χωρίς να κουραζόμαστε ψυχικά.

Και Γ) ορίζουμε 3 συγκεκριμένες ώρες τις ημέρας το πρωί το μεσημέρι και το βράδυ όπου φροντίζουμε οπωσδήποτε να πούμε κάποια προσευχή εκείνη την ώρα, εάν για κάποιο λόγο έχουμε κάποια δουλειά την ώρα που έχουμε ορίσει λέμε μόνο το πάτερ ημών από μέσα μας και ζητάμε βοήθεια από τον Θεό να μπορέσουμε να κάνουμε την επόμενη προσευχή στην επόμενη ώρα που έχουμε ορίσει δίχως πρόβλημα. Είπαμε δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ αυτό που πονάει τον σατανά είναι η συχνότητα και όχι η ποσότητα. Για αυτό ότι πρόβλημα και αν αντιμετωπίζουμε την ώρα που έχουμε ορίσει για προσευχή δεν αφήνουμε την ώρα αυτή να φύγει χωρίς να πούμε έστω και μια μικρή προσευχή. Η οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι το «Πάτερ ημών», αυτή η μικρή και πανίσχυρη προσευχή έχει στην κυριολεξία σώσει ζωές! Ο λόγος που το «Πάτερ ημών» είναι τόσο ισχυρή προσευχή οφείλεται στο γεγονός ότι είναι η μοναδική προσευχή που έχουμε από το ίδιο το στόμα του Θεού!!! Το διαβάζουμε το «Πάτερ ημών» ακριβώς όπως μας το γράφει ο Απόστολος Ματθαίος στην Καινή Διαθήκη στην αρχή του 6^ου κεφαλαίου του Ευαγγελίου του. Επίσης προσθέτουμε  στο τέλος του Πάτερ ημών αυτό που μας λέει ο Ιησούς Χριστός στο τέλος αυτού του κεφαλαίου:

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

Ο Θεός μαζί μας

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ

ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ

ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο;

Για να απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή θα πρέπει να μιλήσουμε με μια παραβολή.

Η παραβολή είναι μια απλή φανταστική ιστορία  που αντιπροσωπεύει όμως μια αληθινή ιστορία η οποία επειδή μιλάει για καταστάσεις οι οποίες είναι μακριά από την δική μας πραγματικότητα και τα βιώματα μας, είναι πιο εύκολο να την κατανοήσουμε με την βοήθεια της παραβολής. Επειδή η παραβολή μιλάει για καταστάσεις οι οποίες είναι κατεξοχήν κομμάτι και βίωμα όλων των ανθρώπων για τον λόγο αυτό και μπορεί να γίνει κατανοητή από όλους τους ανθρώπους.

Τι είδους παραβολή λοιπόν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει και να συγκριθεί με το άγνωστο, τρομακτικό και φοβερό που ακολουθεί μετά το τέλος της, παρ όλες τις δυσκολίες, τους πόνους και τις θλίψεις,  γλυκειάς ανθρώπινης ζωής.

Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να μιλήσουμε για την ζωή του ανθρώπου όταν βρίσκεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Εκεί μέσα ο άνθρωπος έχει τα πάντα, όλες οι ανάγκες του ικανοποιούνται αυτόματα από το κορμί της μητέρας του. Η επαφή του ανθρώπου με τον κόσμο, έξω από την κοιλιά της μητέρας του, είναι ελάχιστη ή και ανύπαρκτη, και κυρίως εξαρτάται από το κατά πόσο επηρεάζεται το κορμί της μητέρας του από τον έξω κόσμο, αρνητικά ή θετικά. Μέσα στο κορμί της μητέρας ο άνθρωπός δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το αν θα τραφεί ή όχι. Δεν νιώθει καμιά απειλή και κανένα φόβο για το μέλλον, είναι απόλυτα προστατευμένος.

Την ώρα της γέννησης άραγε τι μπορεί να νιώθει ένα μωρό παρά μόνο φόβο και άγχος, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα συναισθήματα που νιώθει ένα πλάσμα  που αφήνει αυτό το προστατευτικό περιβάλλον για να βγει στον κόσμο μπορεί να μοιάζουν με το φόβο που νιώθει ένας άνθρωπος για το άγνωστο που ακολουθεί μετά τον θάνατο. Και άραγε, αν υπήρχε δυνατότητα κάποιος να επικοινωνήσει τηλεπαθητικά με το έμβρυο, και να του μιλήσει για ένα κόσμο με χιλιάδες διαφορετικές διαστάσεις και ομορφιές, χαρές. Αλλά και κινδύνους και πόνους, αγωνίες και φόβους που μπορούν πιθανόν να το περιμένουν, ανάλογα με την συμπεριφορά του, μόλις βγει από την κοιλιά της μητέρας του. Άραγε  θα πίστευε ή θα εμπιστευόταν τις πληροφορίες αυτές; Βλέπετε ο κόσμος του εμβρύου είναι τρομερά περιορισμένος αλλά και προστατευμένος σε σχέση με τον κόσμο που τον περιμένει μετά την γέννηση και το «θάνατο» του κόσμου που γνωρίζει. Γιατί τελικά αυτό που πεθαίνει με την γέννηση του μωρού, δεν είναι το μωρό αλλά ο κόσμος που μέχρι εκείνη την στιγμή υπήρχε για αυτό. Οι εμπειρίες που έχει το μωρό για το τι είναι ο κόσμος, μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να το προετοιμάσουν ή να το προϊδεάσουν για το τι το περιμένει μετά την γέννηση – το θάνατο του είδους των εμπειριών αυτών. Εκτός φυσικά εάν όπως είπαμε υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε τηλεπαθητικά να του μιλήσει για τον κόσμο που το περιμένει. Και χρησιμοποιούμε τον όρο τηλεπάθεια γιατί το έμβρυο δεν γνωρίζει ούτε την γλώσσα των ανθρώπων για να ακούσει κάτι και να το κατανοήσει.      

Και όμως αν ρωτήσουμε ένα άνθρωπο ο οποίος ζει στον κόσμο μας με τις αγωνίες τους φόβους αλλά και τις χαρές της ζωής αυτής αν  θα προτιμούσε να επιστρέψει στο προστατευτικό περιβάλλον της κοιλιάς της μητέρας του, όπου όλα όσα έχει ανάγκη του προσφέρονται χωρίς κόπους και ανταλλάγματα, κανείς δεν θα μας απαντούσε θετικά. Μάλιστα όχι μόνο δεν θα ήθελε να επιστρέψει εκεί αλλά θα θεωρούσε την πιθανότητα της επιστροφής σε ένα τέτοιο μοναχικό και περιορισμένο κόσμο ισοδύναμο με την χειρότερη και πιο σαδιστική φυλακή του κόσμου.

Ο κόσμος ενός εμβρύου σε σύγκριση με τις χιλιάδες διαφορετικές διαστάσεις της ζωής έξω από την κοιλιά της μητέρας του μοιάζει με την ζωή στην γη σε σχέση με τις διαφορετικές διαστάσεις του σύμπαντος που είναι κυριολεκτικά αμέτρητες.

Οι ορθολογιστές ζητούν αποδείξεις για την ζωή μετά τον θάνατο αλλά αρνιούνται να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να δουν την ζωή αυτή. Μοιάζουν σαν κάποιον ο οποίος λέει ότι τα άστρα είναι μια οφθαλμαπάτη, ένας αντικατοπτρισμός των φώτων του πλανήτη μας προς τον ουρανό, στον οποίο ο Χριστιανός Ορθόδοξος του λέει να χρησιμοποιήσει ένα τηλεσκόπιο για να δει τα άστρα αυτά πιο καθαρά και να καταλάβει ότι τελικά υπάρχουν και δεν είναι μια οφθαλμαπάτη, και ο ορθολογιστής αρνείται να χρησιμοποιήσει το μοναδικό εργαλείο που θα του δείξει ότι τα άστρα υπάρχουν.

Στην περίπτωση του Θεού και της ζωής μετά τον θάνατο το εργαλείο αυτό είναι η προσευχή!

Η εμπειρία είναι το βασικό μέσο με το οποίο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την ζωή, τον κόσμο και γενικότερα τα πάντα γύρω του.

Η ζωή για τους ορθολογιστές και τους άθεους δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια συλλογή εμπειριών, και όμως αυτή που εκθειάζουν την εμπειρία ως βασικό εργαλείο για να κατανοήσουν την ζωή και τον κόσμο γύρω τους αρνούνται να χρησιμοποιήσουν το εργαλείο αυτό για να ακουμπήσουν, να ακούσουν να γευθούν και να μυρίσουν τον απέραντο κόσμο πέρα από την περιορισμένη ανθρώπινη πραγματικότητα.

Τον αόρατο κόσμο που μας περιβάλει και είναι γεμάτος με πνεύματα, δηλαδή με δαίμονες και Άγγελους.

Ιδιαίτερα εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το εργαλείο με το οποίο μπορεί ένας άνθρωπος να αποκτήσει μια αίσθηση του Αθανάτου και παν-Αγαθου Θεού, και του θνητού και ανθρωποκτόνου εχθρού του ανθρωπίνου γένους∙ της ζωής πέρα από το θάνατο, είναι η προσευχή προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό τον μονογενή και ενσαρκωθέντα Υιό και Λόγο Του ενός και μόνου Θεού.

Οι χριστιανοί όταν ερωτούνται εάν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και εάν υπάρχει Θεός, θα πρέπει να απαντούν ότι τα πάντα στην ζωή αυτή μπορούν να γίνουν κατανοητά από τους ανθρώπους μέσω της εμπειρίας. Και το εργαλείο με το οποίο μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν μια γεύση, μια αίσθηση, μια εμπειρία με λίγα λόγια του Θεού είναι η χριστιανική προσευχή και πιο συγκεκριμένα οι χριστιανικές ορθόδοξες Προσευχές ατομικές και συλλογικές, η ενεργή, δια της προσευχής, συμμετοχή στις Ιερές Θείες Ακολουθίες και στα Ιερά Μυστήρια της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Όταν ένας άθεος αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού, θα πρέπει να τον ρωτήσουμε αν έψαξε να ανακαλύψει τον Θεό. Βλέπετε οι άθεοι λένε ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο όμως αρνούνται να ψάξουν για να βρουν εάν υπάρχει ή όχι. Θεωρούν την τεμπελιά τους και την άρνησή τους να ερευνήσουν ως απόδειξη ότι δεν υπάρχει Θεός.

Κάποτε ένας χριστιανός ορθόδοξος ρώτησε ένα άθεο αν έχει την ανάγκη να ανακαλύψει το αν υπάρχει Θεός και εκείνος του απάντησε ότι όχι δεν έχει την ανάγκη αυτή, και ο χριστιανός ορθόδοξος του απάντησε πως το γεγονός ότι δεν θέλει να ψάξει για κάτι κάποιος σημαίνει ότι σίγουρα δεν θα το βρει αλλά όχι ότι σίγουρα δεν υπάρχει. Ουσιαστικά λοιπόν αυτοί που αρνούνται τον Θεό το μόνο που αρνούνται είναι να ψάξουν για Αυτόν, διότι αν είχαν πραγματικά την ανάγκη να μάθουν εάν πραγματικά υπάρχει θα έψαχναν με τον ανιχνευτή που λέγεται προσευχή και φυσικά πολύ γρήγορα θα τον έβρισκαν!     

 Μήπως όλα, τα πάντα, στην ανθρώπινη ζωή είναι ολοφάνερα με την  πρώτη ματιά, όχι βέβαια, αντίθετα τα πιο σημαντικά, τα πιο σπάνια και για αυτό τα πιο πολύτιμα είναι δυσεύρετα και χρειάζονται κόποι και ανταλλάγματα μεγάλα από τους ανθρώπους για να γίνουν κτήμα τους.

   Τίποτα δεν είναι δωρεάν στην ανθρώπινη ζωή, τα πάντα έχουν κάποιο κόστος μικρό ή μεγάλο. Και μάλιστα τα πιο πολύτιμα αγαθά της ζωής δεν μπορούν να αγορασθούν με χρήματα αλλά με την Ψυχή, την Αγάπη, τον Πόνο και τον Κόπο που είναι πρόθυμος ο κάθε άνθρωπος να προσφέρει για να τα αποκτήσει.

Όσα χρήματα και αν έχει ο πιο πλούσιος άνθρωπός πάνω στην γη, και όσο χρυσάφι και αν είναι πρόθυμος να δώσει,  ποτέ του δεν θα μπορέσει να αποκτήσει την μόρφωση και την γνώση.  Αν δεν αποφασίσει να θυσιάσει χρόνο και κόπο για να διαβάσει και να μελετήσει, για να ακούσει και να μιλήσει με τους ανθρώπους που διαθέτουν την γνώση ώστε να την κάνει και εκείνος κτήμα του. Και  φυσικά όλο τον χρόνο και τον κόπο που θα χρειαστεί να προσφέρει θα τα αφαιρέσει από τις διασκεδάσεις και τις άλλες ασχολίες της ζωής του.

Τίποτα δεν είναι δωρεάν όμως δεν είναι το χρήμα το νόμισμα που η ανάγκη έχει διαλέξει για να δώσει τα υπέρ-πολύτιμα αγαθά της ανθρώπινης ύπαρξης. Πόσα χρήματα αλήθεια κοστίζει η αληθινή και ανιδιοτελείς Αγάπη μιας γυναίκας ή ενός άντρα για την ψυχή του έτερον ήμισυ; Είναι αλήθεια ότι μπορεί κανείς να αγοράσει την σάρκα και το κορμί ενός ανθρώπινου πλάσματος όμως την ψυχή του για να την κερδίσει θα πρέπει να πληρώσει με την δική του ψυχή. Με τον πόνο και κυρίως με την ανιδιοτελή θυσία που η αληθινή αγάπη κάνει τους ανθρώπους να προσφέρουν τον εαυτό τους σε κάθε κίνδυνο και πόνο για τον άνθρωπο που αγαπούν. Δεν είναι τυχαίος ο παραλληλισμός που χρησιμοποίησε ο Απόστολος στην Καινή Διαθήκη για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο ο άντρας σύζυγος θα πρέπει να αγαπάει την γυναίκα του.

«οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς,

(μεταφραση)

Οι δε άνδρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας και να υποβάλλεσθε μέχρι και στις μεγαλυτέρες θυσιες για χάρη τους, όπως και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και παρέδωσε  για  αυτή  τον ευατό Του εις σταυρικό θάνατο,»

                      ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Αποστόλου Παυλου προς Εφεσίους επιστολή κεφάλαιο 5 στίχος 25

   Με λίγα λόγια ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο με όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν θα μπορέσει ποτέ του να αγοράσει έστω και μια στάλα Αληθινής Αγάπης από έναν άλλο άνθρωπο. Μήπως άραγε θα μπορέσει να αγοράσει με όλο το χρυσάφι του κόσμου την αληθινή αγάπη και  εκτίμηση που έχει ένας άνθρωπος για τον φίλο του;

Δεν χρειάζεται ανάλυση ούτε και αυτό, δεν είναι το χρήμα και η ύλη γενικότερα το νόμισμα με το οποίο διακινούνται τα υπερσπάνια και υπέρπολύτιμα αγαθά της ανθρώπινης ύπαρξης. Μπορεί κάποιες από τις εκδηλώσεις των ανθρώπων, για να δείξουν την μεγάλη τους εκτίμηση για αυτά,  να παίρνουν συχνά και υλικές μορφές όπως είναι τα χρήματα ή τα δώρα που μπορεί να αγορασθούν για να δείξουν την μεγάλη τιμή που θέλει να προσδώσει ένας άνθρωπος σε αυτά που θεωρεί υπερπολύτιμα. Όμως δεν μετριέται η πραγματική τους αξία με αυτές τις υλικές, συμβολικού καθαρά χαρακτήρα, τιμές.

Γιατί στην ουσία κάθε υλική αποτίμηση των αγαθών αυτών έχει αυτό και μόνο αυτό τον χαρακτήρα, καθαρά δηλαδή συμβολικό.

Και σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν μπορεί κανείς να πάρει στα σοβαρά υπόψη του, αυτού του συμβολικού χαρακτήρα τις υλικές τιμές πως αντιπροσωπεύουν την αληθινή φύση της αξίας των αγαθών αυτών. Με λίγα λόγια την αγάπη ενός ανθρώπου για το ταίρι του ή για τον φίλο του ή την εκτίμηση των γνώσεων του θα τις αποτιμήσει και εκτιμήσει με το αληθινό μέτρο με το οποίο  μετριούνται αυτές οι αξίες.

Δεν υπάρχουν με λίγα λόγια υλικοί μετρητές για τις αξίες αυτές, αλλά άλλου είδους μετρητές ψυχικής και πνευματικής φύσεως.     

Την αγάπη ενός άντρα για την γυναίκα του και την αγάπη μιας γυναίκας για τον άντρα της κάθε άνθρωπος αναντίρρητα θα τα μετρήσει με την γνώση που έχει και αυτός από την εμπειρία του αποκομίσει ερωτευόμενος αληθινά έναν άλλο άνθρωπο. Και στο μέτρο που μπόρεσε πραγματικά να αγαπήσει έναν άλλο άνθρωπο θα μπορέσει να καταλάβει, από τα λόγια και κυρίως τις πράξεις του άλλου αλλά και τα συναισθήματα που εκπέμπει, αν ο άντρας ή η γυναίκα που παρατηρεί αγαπάει πραγματικά το ταίρι του ή το ταίρι της. Και εδώ θέλουμε να τονίσουμε, ότι ναι τα συναισθήματα ενός ανθρώπου για ένα άλλο άνθρωπο ναι εκπέμπονται. Γίνονται μάλιστα αντιληπτά όχι μόνο από τον άνθρωπο που τα εκπέμπει ή από τον άνθρωπο για τον οποίο εκπέμπονται αλλά τα αντιλαμβάνονται και  άλλοι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά τους την στιγμή εκείνη  και  κάνουν τον κόπο να τους παρατηρήσουν.

 Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο εάν έχει ποτέ σταθεί αληθινός φίλος σε κάποιον άνθρωπο θα καταλάβει ένας άλλος άνθρωπος αν πραγματικά κάποιος είναι πραγματικά αληθινός του φίλος. Και σε αυτήν εδώ λοιπόν την περίπτωση είναι η βιωματική εμπειρία ο καταλυτικός μηχανισμός αντίληψης και αυτής της κατάστασης.

Αν λοιπόν κάθε άνθρωπος, θρήσκος, άθρησκος ή άθεος, με στοιχειώδεις βιωματικές εμπειρίες του έρωτα και της φιλίας μπορεί να παραδεχτεί ότι οι άνθρωποι είναι σε θέση να εκπέμπουν συναισθήματα και να τα αντιλαμβάνονται με βάση τις όποιες εμπειρίες έχουν και εκείνοι γύρω από αυτού του είδους τις καταστάσεις. Τότε και εμείς ως χριστιανοί ορθόδοξοι ρωτάμε γιατί να μην μπορεί και ο Θεός να εκπέμπει και οι άνθρωποι να λαμβάνουν; Και αν οι εκπομπές των ανθρωπίνων συναισθημάτων μπορούν να γίνουν αισθητές μόνο από τους ανθρώπους που έχουν βιώσει αντίστοιχες εκπομπές και λήψεις τέτοιων συναισθημάτων γιατί και οι άνθρωποι μέσω της προσευχής να μην γίνονται λήπτες των όσων εκπέμπει ο Θεός; Και αν κάποιος παραδέχεται ότι κάποια σπάνια και πολύτιμα αγαθά της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως τα συναισθήματα του έρωτα, της αγάπης και της φιλίας γίνονται αντιληπτά από τους συνανθρώπους τους μέσω της συναισθηματικής τους εμπειρίας τότε γιατί και η προσευχή να μην αποτελεί ένα εργαλείο βιωματικής αντίληψης των όσων εκπέμπει ο Θεός;

Εάν οι άθεοι μας πουν ότι όταν κάποιος προσεύχεται είναι σαν να αποδέχεται την ύπαρξη του Θεού εμείς θα του απαντήσουμε ότι αυτό ισχύει μόνο για κάποιον που ήδη πιστεύει στον Θεό.

Για κάποιον όμως που δεν πιστεύει ή αμφιβάλει για την ύπαρξη του Θεού τότε απλά η προσευχή αποτελεί ένα εργαλείο με το οποίο ο άνθρωπος θέτει στον Θεό την ερώτηση εάν υπάρχει, και φυσικά μέσω της προσευχής θα λάβει και την απάντηση που τόσοι άνθρωποι λαμβάνουν καθημερινά προσευχόμενοι.

Η απάντηση αυτή είναι η εμφάνιση της παρουσίας του Θεού.

Οι άνθρωποι μέσω της προσευχής αποκτούν συναίσθηση του αόρατου πνευματικού κόσμου που βρίσκεται γύρω μας. Εάν πραγματικά κάποιος έχει την ανάγκη να δει τον Θεό και να βεβαιωθεί για την ύπαρξη του το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσευχηθεί με ειλικρίνεια και σεβασμό στον Θεό  και να του ζητήσει να του δείξει ότι υπάρχει!

Να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι όποιος το κάνει αυτό θα λάβει άμεσα και ανταπόκριση.

Επειδή όμως είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά αυτή την ανάγκη, γιατί δυστυχώς οι άθεοι στα μεταφυσικά τους ερωτήματα πάντοτε αποφεύγουν να δώσουν απάντηση με μεταφυσικές πρακτικές όπως είναι η προσευχή. 

Το ποιο σημαντικό για εμάς είναι, να πείσουμε τους συνανθρώπους μας να ζητήσουν βοήθεια, σε σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, από τον Θεό με την προσευχή. Και το λέμε αυτό γιατί ο Θεός όταν υπάρχει ανάγκη όσο αμαρτωλός ή άθεος και αν είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται την βοήθεια του θα του την δώσει!  Γιατί ο Θεός πάνω από όλα είναι ΑΓΑΠΗ ακόμα και για τον πιο κακό από εμάς.

 Όμως από την στιγμή που ο άνθρωπος θα ζητήσει την βοήθεια του Θεού σε κάποιο πρόβλημα του και την λάβει θα πρέπει και να διορθώσει τον τρόπο ζωής του ενεργά απέναντι στον Θεό και στους συνανθρώπους του. Τουλάχιστον θα πρέπει να προσπαθήσει να αλλάξει τρόπο ζωής, να προσπαθήσει με λίγα λόγια από την στιγμή που βλέπει ότι ο Θεός και υπάρχει αλλά και τον βοηθάει στο πρόβλημα του, να αλλάξει τρόπο ζωής και κυρίως να προσεύχεται στον Θεό για να τον βοηθήσει στην αλλαγή αυτή. Διαφορετικά αν λάβει την βοήθεια που χρειάζεται και δεν προσπαθήσει καθόλου να διορθωθεί, και συνεχίσει τον αμαρτωλό τρόπο ζωή χωρίς κανένα προβληματισμό τότε η βοήθεια που έλαβε αρχικά θα χαθεί σταδιακά.

Όταν ένας αμαρτωλός άνθρωπος ο οποίος βρίσκεται μακριά από τον Θεό, ζητά βοήθεια σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τότε ο Θεός ρίχνει γέφυρα και ενώνει το μεγάλο χάσμα που χωρίζει τον αμαρτωλό από τον Θεό, προσφέροντας του την βοήθεια που του ζητάει. Όμως για να διατηρηθεί η γέφυρα αυτή, θα πρέπει και ο άνθρωπός από την στιγμή που βλέπει ότι λαμβάνει θετική απάντηση στο αίτημά του να ξεκινήσει άμεσα την προσπάθεια προσέγγισης με τον Θεό. Και η προσέγγιση με τον Θεό γίνεται με την προσευχή πρώτα από όλα και μετά σιγά σιγά με τις πράξεις. Όμως η προσευχή και κυρίως ο εκκλησιασμός, η ενεργή συμμετοχή δηλαδή του ανθρώπου μέσα στην θεία λειτουργία είναι το ήμισυ του παντός ώστε να τον βοηθήσει ο Θεός για να προχωρήσει και στις πράξεις.

Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος από την μια ημέρα στην άλλη. Με την βοήθεια της προσευχής ατομικής και συλλογικής κυρίως είναι η κινητήριος δύναμη για όλα τα υπόλοιπα.

Ο Θεός μαζί μας  

 

 

                      

            

    

ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Η προσευχή που ακολουθεί είναι για ενήλικους και χωρίζεται σε τρία μέρη αν δεν έχουμε το χρόνο να τα διαβάσουμε και τα τρία μπορούμε να διαβάσουμε μόνο το πρώτο και να υποβάλουμε τα αιτήματα μας ή τα πρώτα δύο μέρη, πάντως καλό είναι να ξεκινήσουμε με το πρώτο μέρος μόνο και αν δούμε ότι μπορούμε άνετα να το κάνουμε αυτό μόλις σηκωθούμε το πρωί τότε συνεχίζουμε και με τα υπόλοιπα

ΜΕΡΟΣ Α΄

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

ελεησόν με τον αμαρτωλό.

(12 ή 3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας σε κάθε στίχο)

Εἰς τό όνομα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δόξα Σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα Σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα της ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν του ὀνόματός Σου.

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ότι σού ἐστίν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

Την ημέραν παρελθών, δοξολογώ σε, Δέσποτα. Την εσπέραν αιτούμαι, συν τη νυκτί ἀσκανδάλιστον, παράσχου μοι, Σωτήρ, και σῶσόν με.

καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Την ημέραν διαβάς, υμνολογώ σε, Άγιε. Την εσπέραν, αιτούμαι, συν τη νυκτὶ ανεπίβουλον, παράσχου μοι, Σωτήρ, και σῶσόν με.

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών

Πᾶσαι αἱ οὐράνιαι Δυνάμεις των αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων, πρεσβεύσατε υπέρ ημών των αμαρτωλών

Άγιε Ιωάννη, Προφῆτα και Πρόδρομε, και Βαπτιστά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.

Άγιοι ένδοξοι Απόστολοι, Προφῆται, και Μάρτυρες και πάντες Άγιοι, πρεσβεύσατε υπέρ ημών των αμαρτωλών. 

Όσιοι, θεοφόροι Πατέρες ημών, Ποιμένες, και Διδάσκαλοι τής οικουμένης, πρεσβεύσατε υπέρ ημών των αμαρτωλών

Η αήττητος, και ακατάλυτος, και θεία δύναμις του τιμίου και ζωοποιοῦ Σταυρού, μη ἐγκαταλίπης ημάς τους αμαρτωλούς

Ο Θεός, ιλάσθητι ἡμῖν τοις ἁμαρτωλοῖς και ελέησον ἡμᾶς.

Φώτισον τους οφθαλμούς μου, Χριστέ ο Θεός, μήποτε υπνώσω εις θάνατον, μήποτε εἴπη ο εχθρός μου, ίσχυσα προς αυτόν.

Κύριε, ἐλέησον (12 φορές)

Κύριε ο Θεός ημών, ει τι ήμαρτον εν τη ημέρα ταύτῃ, λόγω, έργω και διανοίᾳ, πάντα μοι ως αγαθός και φιλάνθρωπος συγχώρησον. Ὕπνον εἰρηνικόν και ἀτάραχον δώρησαι μοι και ρυσαί με από πάσης ἐπηρείας και επιβουλής του πονηρού. Διανάστησον δε με εν καιρώ εὐθέτῳ προς Σὴν δοξολογίαν, ότι ευλογητός ει συν τω μονογενεῖ Σου Υἱῷ και τω παναγίῳ Σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(ΕΥΧΗ Γ΄ του Λυχνικού)

Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενος καὶ δοξαζόμενος Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυέσπλαγχνος, ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καί τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντας καλῶν πρὸς σωτηρίαν διά τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν , Αὐτός Κύριε, πρόσδεξαι καὶ ἡμῶν ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τὰς ἐντεύξεις καὶ ἴθυνον τὴν ζωὴν ἡμῶν πρὸς τὰς ἐντολάς Σου. Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον , τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις Σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου Σου δόξης, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Ψαλμός Γ' 3)

Κύριε, τί επληθύνθησαν οι θλίβοντες με; πολλοί επανίστανται επ΄ εμέ. Πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου• ουκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω Θεώ αυτού. Συ δε, Κύριε, αντιλήπτωρ μου εί, δόξα μου και υψών την κεφαλήν μου. Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα και επήκουσε μου εξ όρους αγίου αυτού. Εγώ εκοιμήθην και ύπνωσα• εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεται μου. Ού φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι. Ανάστα, Κύριε, σώσον με ο Θεός μου• ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντας μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας. Του Κυρίου η σωτηρία και επί τον λαόν σου η ευλογία σου.

(Ψαλμός ΣΤ' 6)

Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με. Ελέησον με, Κύριε, ότι ασθενής ειμί• ίασαι με, Κύριε, ότι εταράχθη τα οστά μου και η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα• και συ, Κύριε, έως πότε; Επίστρεψον, Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου• σώσον με• ένεκεν του ελέους σου. Ότι ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου• εν δε τω ΄Αδη τίς εξομολογήσεται σοι; Εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου, λούσω καθ΄ εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσι μου την στρωμνήν μου βρέξω. Εταράχθη από θυμού ο οφθαλμός μου, επαλαιώθην εν πάσι τοις εχθροίς μου. Απόστητε απ΄ εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, ότι εισήκουσε Κύριος της φωνής του κλαυθμού μου. Ήκουσε Κύριος της δεήσεως μου, Κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο. Αισχυνθείησαν και ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οι εχθροί μου, αποστραφείησαν και καταισχυνθείησαν σφόδρα δια τάχους.

(Ψαλμός ΡΜ' 140)

Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσον μου• πρόσχες τη φωνή της δεήσεως μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε. Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου, έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή. Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματι μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου. Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις. Συν ανθρώποις εργαζομένοις την ανομίαν και ου μη συνδυάσω μετά των εκλεκτών αυτών. Παιδεύσει με δίκαιος εν ελέει και ελέγξει με• έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου. Ότι έτι και η προσευχή μου εν ταις ευδοκίαις αυτών• κατεπόθησαν εχόμενα πέτρας οι κριταί αυτών. Ακούσονται τα ρήματα μου ότι ηδύνθησαν• ωσεί πάχος γης ερράγη επί της γης, διεσκορπίσθη τα οστά αυτών παρά τον άδην. Ότι προς σε, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί μου• επί σοι ήλπισα, μη αντανέλης την ψυχήν μου. Φύλαξον με από παγίδος, ής συνεστήσαντο μοι και από σκανδάλων των εργαζομένων την ανομίαν. Πεσούνται εν αμφιβλήστρω αυτών οι αμαρτωλοί κατά μόνας ειμί εγώ, έως αν παρέλθω.

(Στιχηρά Αναστάσιμα. Ήχος α΄) 

Τας εσπερινάς ημών ευχάς πρόσδεξαι, Άγιε Κύριε, και παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος ει ο δείξας εν κόσμω την Ανάστασιν.

Τον σαρκί εκουσίως σταυρωθέντα δι’ ημάς, παθόντα και ταφέντα και αναστάντα εκ νεκρών, υμνήσωμεν λέγοντες∙ στήριξον ορθοδοξία την Εκκλησίαν Σου, Χριστέ, και ειρήνευσον την ζωήν ημών ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

(Θεοτόκιον. Ηχος πλ. β΄) 

Τις μη μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; Τις μη ανυμνήσει σου τον αλόχευτον τόκον;

Ο γαρ ἀχρόνως εκ Πατρός ἐκλάμψας Υιός μονογενής, ο Αυτός εκ σου της Αγνής προῆλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, και φύσει γενόμενος άνθρωπος δι’ ημάς. Ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ’ εν δυάδι φύσεων ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τας ψυχάς ημών.

Καταξίωσον, Κύριε, εν τη εσπέρα ταύτῃ ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αἰνετόν και δεδοξασμένον το ὄνομα Σου, εις τους αιώνας. Αμήν. Γένοιτο, Κύριε, το έλεος Σου εφ’ ημάς, καθάπερ ἠλπίσαμεν επί Σε. Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου. Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματα Σου. Ευλογητός ει, Άγιε, φώτισον με τοις δικαιώμασί Σου. Κύριε, το ἔλεός Σου εις τον αιώνα, τα έργα των χειρών Σου μη παρίδης. Σοι πρέπει αίνος, Σοι πρέπει ύμνος, Σοι δόξα πρέπει, τω Πατρί και τω Υἱῷ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Κύριε, ἐλέησον (3 φορές).

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,

        Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

                ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΜΕΡΟΣ Β΄

(Ψαλμός ΞΘ' 69)

Ο Θεός, εις την βοήθειαν μου πρόσχες• Κύριε, εις το βοηθήσαι μοι σπεύσον. Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου• αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοι μοι κακά. Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντες μοι Εύγε, εύγε! Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί σοι πάντες οι ζητούντες σε, ο Θεός και λεγέτωσαν διαπαντός. Μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι αγαπώντες το σωτήριον σου. Εγώ δε πτωχός ειμί και πένης• ο Θεός, βοήθησον μοι• βοηθός μου και ρύστης μου ει συ, Κύριε• μη χρονίσης.

 (Ψαλμός ΡΜΒ' 142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου• και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων. ΄Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου• εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος• και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου• η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι. Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε• εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπον σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεος σου, ότι επί σοι ήλπισα• Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε• προς σε κατέφυγον• δίδαξον με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία• ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου• και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου είμι.

(ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ)

Α)Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων .

Β)Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν τον Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων . Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι” ου τα πάντα εγένετο .

Γ)Τον δι” ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών

και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα .

Δ)Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα .

Ε)Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς .

ΣΤ)Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός .

Ζ)Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος .

Η)Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον,

το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προφητών .

Θ)Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και άποστολικήν Εκκλησίαν .

Ι)Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών .

ΙΑ)Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών .

ΙΒ)Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος .Αμήν .

(Ευχή του Αγίου Μαρδαρίου)

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, και Άγιον Πνεύμα∙ μια Θεότης, μια Δύναμις, ελεησόν με τον ἁμαρτωλόν, και οἷς επίστασαι κρίμασι, σῶσον με τον ἀνάξιον δοῦλον Σου, ότι ευλογητός εἶ εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε, ἐλέησον (12 φορές)

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Κύριε, ἐλέησον (3 φορές).

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΜΕΡΟΣ Γ΄

Ο Θεός των πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών, κατά την Σην ἐπιείκειαν, μη αποστήσης το έλεος Σου ἀφ’ ημών, αλλά ταῖς αυτών ἱκεσίαις εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.

Κύριε, ἐλέησον (3 φορές)

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν του ὀνόματός Σου.

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ότι σού ἐστίν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ο Θεός οικτιρήσαι ἡμᾶς και ευλόγησαι ἡμᾶς, επιφάναι το πρόσωπον Αυτού ἐφ' ἡμᾶς και ελέησαι ἡμᾶς.

Κύριε, ἐλέησον (3 φορές)

Και σῶσον ἡμᾶς , Παναγία Παρθένε.

(Εὐχὴ εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.)

Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, ἡ Θεὸν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις τῇ παραδόξῳ Σου κυήσει ἑνώσασα καὶ τὴν ἀπωσθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν τοῖςοὐρανίοις συνάψασα· ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπὶς καὶ τῶν πολεμουμένων βοήθεια· ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς Σὲ προστρεχόντων, καὶ πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον· μὴ βδελύξῃ με τὸν ἁμαρτωλόν, τὸν ἐναγῆ, τὸν αἰσχροῖς λογισμοῖς καὶ λόγοις καὶ πράξεσιν ὅλον ἐμαυτὸν ἀχρειώσαντα, καὶ τῇ τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου, ῥαθυμίᾳ γνώμης, δοῦλον γενόμενον. Ἀλλ’ ὡς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίθητι ἐπ’ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἀσώτῳ, καὶ δέξαι μου τήν ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων προσφερομένην Σοι δέησιν· καὶ τὸν σὸν Υἱόν, καὶ ἡμῶν

Δεσπότην καὶ Κύριον, τῇ μητρικῇ σου παῤῥησίᾳ χρωμένη δυσώπησον, ἵνα ἀνοίξῃ κἀμοὶ τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος, καὶ παριδών μου τὰ ἀναρίθμητα πταίσματα, ἐπιστρέψῃ με πρὸς μετάνοιαν καί τῶν Αὐτοῦ ἐντολῶν ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. Καὶ πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος, ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, τὰς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα, καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόῤῥω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ῥυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀποῤῥήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα. Ἧς καὶ τύχοιμι, Δέσποινά μου, Ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς Σῆς μεσιτείας καὶ ἀντιλήψεως· χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Εὐχὴ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.)

Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα, πρὸς ὕπνον ἀπιοῦσιν, ἀνάπαυσιν σώματος καὶ ψυχῆς, καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπό τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ πάσης σκοτεινῆς καὶ νυκτερινῆς ἡδυπαθείας. Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν, σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ καθ’ ἡμῶν δολίως κινούμενα. Τὰς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ὕπνον ἐλαφρόν, καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον. Διανάστησον δὲ ἡμᾶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς ἐστηριγμένους ἐν ταῖς ἐντολαῖς Σου καὶ τὴν μνήμην τῶν Σῶν κριμάτων ἐν ἑαυτοῖς ἀπαράθραυστον ἔχοντας. Παννύχιον ἡμῖν τὴν Σὴν δοξολογίαν χάρισαι εἰς τὸ ὑμνεῖν καὶ εὐλογεῖν καὶ δοξάζειν τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά Σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Υπερένδοξε, ἀειπάρθενε, εὐλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε τὴν ἡμετέραν προσευχὴν τῷ Υἱῷ σου καὶ Θεῷ ἡμῶν, καὶ αἴτησαι, ἵνα σώσῃ διά Σοῦ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Η ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· Τριὰς Ἁγία, δόξα Σοι.

 Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μήτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Επὶ Σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις, Ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος· ἡγιασμένε Ναὲ καὶ παράδεισε λογικέ, παρθενικὸν καύχημα· ἐξ ἧς Θεὸς ἐσαρκώθη καὶ παιδίον γέγονεν ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς ἡμῶν. Τὴν γὰρ Σὴν μήτραν θρόνον ἐποίησε καὶ τὴν Σὴν γαστέρα πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο. Ἐπὶ Σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις· δόξα Σοι.

(Εὐχὴ εἰς τὸν φύλακα Ἄγγελον.)

Αγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστὼς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καὶ ταλαιπώρου μου ζωῆς, μὴ ἐγκαταλίπῃς μὲ τὸν ἁμαρτωλόν, μηδὲ ἀποστῇς ἀπ’ ἐμοῦ διὰ τὴν ἀκρασίαν μου· μὴ δώῃς χώραν τῷ πονηρῷ δαίμονι κατακυριεῦσαί μου τῇ καταδυναστείᾳ τοῦ θνητοῦ τούτου σώματος. Κράτησον τῆς ἀθλίας καὶ παρειμένης χειρός μου, καὶ ὁδήγησόν με εἰς ὁδὸν σωτηρίας. Ναί, Ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ, ὁ φύλαξ καὶ σκεπαστὴς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, ὅσα σοὶ ἔθλιψα πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ εἴ τι ἥμαρτον τὴν σήμερον ἡμέραν· σκέπασόν με ἐν τῇ παρούσῃ νυκτὶ καὶ διαφύλαξόν με ἀπὸ πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀντικειμένου, ἵνα μὴ ἐν τινι ἁμαρτήματι παροργίσω τὸν Θεόν· καὶ πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον, τοῦ ἐπιστηρίξαι με ἐν τῷ φόβῳ Αὐτοῦ, καὶ ἄξιον ἀναδείξαι με δοῦλον τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος. Ἀμήν.

(Τροπάρια)

Ελέησον ἡμᾶς, Κύριε, ελέησον ἡμᾶς∙ πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ἱκεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς∙ επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς των ανομιών ἡμῶν, ἀλλ’ ἐπίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ἡμᾶς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ἡμεῖς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου, και το ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Θεοτόκιον)

Της ευσπλαχνίας την πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, ευλογημένη Θεοτόκε. Ἐλπίζοντες εις Σε, μη ἀστοχήσωμεν, ρυσθείημεν δια σού των περιστάσεων∙ συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Κύριε, ἐλέησον (3 φορές).

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

(εδώ υποβάλουμε τα αιτήματα μας  προς τον Θεό είτε με την παρακάτω μορφή είτε με την προσθήκη μιας μικρής προσευχής ειδικής ανάλογα με αυτό που θέλουμε να ζητήσουμε από το ψαλτήριο και στο τέλος του ψαλμού υποβάλουμε το αίτημα μας, επίσης αντί κάποιου ψαλμού μπορεί να χρησιμοποιήσουμε κάποια προσευχή υπέρ υγείας ή άλλου ειδικού σκοπού και πάλι στο τέλος της προσευχής να θέσουμε το αίτημα μας, επίσης αν δεν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι για εμάς μπορούμε να βάλουμε μια μικρή προσευχή για κάποιον που αγαπάμε και χρειάζεται βοήθεια από τον Θεό )

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με τον αμαρτωλό και διαφύλαξέ με από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με την αμαρτωλή και διαφύλαξέ με από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Ή

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με τον αμαρτωλό και αξίωσε με να διαφύγω σώος και αρτιμελής  από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με την αμαρτωλή και αξίωσε με να διαφύγω σώα και αρτιμελής  από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,

       Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

              ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Η προσευχή που ακολουθεί είναι για ενήλικους και χωρίζεται σε τρία μέρη αν δεν έχουμε το χρόνο να τα διαβάσουμε και τα τρία μπορούμε να διαβάσουμε μόνο το πρώτο και να υποβάλουμε τα αιτήματα μας ή τα πρώτα δύο μέρη, πάντως καλό είναι να ξεκινήσουμε με το πρώτο μέρος μόνο και αν δούμε ότι μπορούμε άνετα να το κάνουμε αυτό μόλις σηκωθούμε το πρωί τότε συνεχίζουμε και με τα υπόλοιπα

ΜΕΡΟΣ Α΄

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

ελεησόν με τον αμαρτωλό.     (12 ή 3 φορές κάνοντας το Σταυρό μας σε κάθε στίχο)

Εἰς τό όνομα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δόξα Σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα Σοι.

(Ψαλμός ΝΓ΄. 53)

Ο Θεός εν τω ονόματι σου σώσον με και εν τη δυνάμει σου κρινείς με. Ο Θεός, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι τα ρήματα του στόματος μου. ΄Οτι αλλότριοι επανέστησαν επ΄εμέ και κραταιοί εζήτησαν την ψυχήν μου και ού προέθεντο τον Θεόν ενώπιον αυτών. Ιδού γαρ ο Θεός βοηθεί μοι και ο Κύριος αντιλήπτωρ της ψυχής μου. Αποστρέψει τα κακά τοις εχθροίς μου, εν τη αληθεία σου εξολόθρευσον αυτούς. Εκουσίως θύσω σοι, εξομολογήσομαι τω ονόματι σου, Κύριε, ότι αγαθόν. ΄Οτι εκ πάσης θλίψεως ερρύσω με και εν τοις εχθροίς μου επείδεν ο οφθαλμός μου.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Αλληλούια (3 φορες).

Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

‘Ο ἐν έκτη ἡμέρα τε καί ώρα τω Σταυρῶ προσηλώσας τήν ἐν τω Παραδείσῳ τολμηθεῖσαν τω ‘Αδάμ ἁμαρτίαν, καί τῶν πταισμάτων ἡμῶν τό χειρόγραφον διάρρηξον, Χριστέ ὁ Θεός, καί σῶσον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς

τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὅτι οὐκ ἔχομεν παρρησίαν διὰ τὰ πολλὰ ἡμῶν ἁμαρτήματα, σὺ τὸν ἐκ σοῦ γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε. Πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου. Μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν ἱκεσίας ἡ πάνσεμνος, ὅτι ἐλεήμων ἐστί καὶ σῴζειν δυνάμενος, ὁ καὶ παθών ὑπὲρ ἡμῶν καταδεξάμενος.

Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί Σου, Κύριε, ὅτι ἑπτωχεύσαμεν σφόδρα. Βοήθησον ἡμῖν, ὁ Θεός,ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ ὀνόματός Σου. Κύριε, ῥῦσαι ἡμᾶς καὶ ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνοματός σου.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι·

Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν, Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός.

Βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ. Όθεν εὐχαρίστως βοῶμέν Σοι, χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον.

καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Θεοτόκιον)

Ευσπλαχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας ἀξίωσον ημάς Θεοτόκε. Βλέψον εις λαόν τον ἁμαρτήσαντα, δεῖξον ως αεί την δυναστείαν σου. Εις σε γάρ ἐλπίζοντες, το Χαίρε βοῶμεν σοι, ως πότε ο Γαβριήλ, ο των ασωμάτων αρχιστράτηγος.

(Σταυροθεοτοκίον. Ηχος β΄)

Ὑπερδεδοξασμένη ὑπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, ὑμνοῦμέν σε. Διὰ γὰρ τοῦ σταυροῦ τοῦ Υἱοῦ σου κατεβλήθη ὁ ᾅδης, καὶ ὁ θάνατος τέθνηκε. Νεκρωθέντες ἀνέστημεν καὶ ζωῆς ἠξιώθημεν, τὸν Παράδεισον ἐλάβομεν, τὴν ἀρχαίαν ἀπόλαυσιν. Διὸ εὐχαριστοῦντες, δοξολογοῦμεν, ὡς κραταιὸν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ μόνον πολυέλεον.

(ΕΥΧΗ του Μεγάλου Βασιλείου)

Θεέ καὶ Κύριε τῶν δυνάμεων καὶ πάσης κτίσεως Δημιουργέ, ὁ διὰ σπλάγχνα ἀνεικάστου ἐλέους Σου τὸν μονογενῆ Σου Υἱόν, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καταπέμψας ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ γένους ἡμῶν καὶ διὰ τοῦ τιμίου αὐτοῦ Σταυροῦ τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν διαρρήξας καὶ θριαμβεύσας ἐν αὐτῷ τὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας τοῦ σκότους∙ Αὐτὸς, Δέσποτα φιλάνθρωπε, πρόσδεξαι καὶ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν τὰς εὐχαριστηρίους ταύτας καὶ ἱκετηρίους ἐντεύξεις καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ παντὸς ὀλεθρίου καὶ σκοτεινοῦ παραπτώματος καὶ πάντων τῶν κακῶσαι ἡμᾶς ζητούντων ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν. Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου Σου τὰς σάρκας ἡμῶν, καὶ μὴ ἐκκλίνῃς τὰς καρδίας ἡμῶν εἰς λόγους ἢ εἰς λογισμοὺς πονηρίας, ἀλλὰ τῷ πόθῳ Σου τρῶσον ἡμῶν τὰς ψυχάς, ίνα, πρὸς Σὲ διὰ παντὸς ἀτενίζοντες καὶ τῷ παρὰ Σοῦ φωτὶ ὁδηγούμενοι, Σὲ τὸ ἀπρόσιτον καὶ ἀΐδιον κατοπτεύοντες φῶς, ἀκατάπαυστόν Σοι τὴν ἐξομολόγησιν καὶ εὐχαριστίαν ἀναπέμπωμεν, τῷ ἀνάρχῳ Πατρί σὺν τῷ μονογενεῖ Σου Υἱῷ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ δι' ἡμᾶς γεννηθεὶς ἐκ Παρθένου καὶ σταύρωσιν ὑπομείνας, Ἀγαθέ. Ο θανάτῳ τὸν θάνατον σκυλεύσας, καὶ ἔγερσιν δείξας ὡς Θεός, μὴ παρίδῃς οὓς ἔπλασας τῇ χειρὶ σου. Δεῖξον τὴν φιλανθρωπίαν Σου, Ελεῆμον, δέξαι τὴν τεκοῦσάν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ σῶσον, Σωτὴρ ἡμῶν, λαὸν ἀπεγνωσμένον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Κύριε, ἐλέησον (3 φορές).

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών,

ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

ΜΕΡΟΣ Β΄

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Χορός αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων, μετά πασῶν των ἐπουρανίων Δυνάμεων, υμνεί Σε και λέγει∙ Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου.

Άνες, ἄφες, συγχώρησον, ο Θεός, τα παραπτώματα ἡμῶν, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν ἔργῳ και λόγῳ,τα εν γνώσει και ἀγνοίᾳ, τα εν νυκτὶ και ἡμέρα, τα κατά νουν και διάνοιαν, τα πάντα ἡμῖν συγχώρησον, ως ἀγαθός και φιλάνθρωπος.

 Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (3 φορές κάνοντας το Σταύρο μας κάθε φορά     ).

Δόξα Πατρί και Υἱῷ και Αγίω Πνεύματι∙ και νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταῖς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ἡμῖν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος Σου.

Κύριε, ελέησον∙ Κύριε, ελέησον∙ Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υἱῷ και Ἁγίῳ Πνεύματι∙ και νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ότι σού ἐστίν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε, ελέησον∙ (12 φορές)

(ΕΥΧΗ)

Παναγία Τριάς, το ὁμοούσιον κράτος, η αδιαίρετος βασιλεία, ή πάντων των αγαθών αιτία, εὐδόκησον δή και ἐπ’ ἐμοί τω ἁμαρτωλῷ. Στήριξον, συνέτισον την καρδίαν μου και πάσαν περιέλε μου την βεβηλότητα. Φώτισόν μου την διάνοιαν, ίνα διά παντός δοξάζω, υμνώ, προσκυνώ και λέγω∙ Εις Ἅγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Δόξα Πατρί και Υἱῷ και Ἁγίῳ Πνεύματι∙ και νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Ψαλμός ϟ' 90)

Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται.  Έρεῖ τῷ Κυρίῳ· Αντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεός μου, καὶ ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν,  ὅτι αὐτὸς ρύσεταί σε ἐκ παγίδος θηρευτῶν καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους.  Εν τοῖς μεταφρένοις αὐτοῦ ἐπισκιάσει σοι, καὶ ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐλπιεῖς· ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ.  Οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας,  ἀπὸ πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου, ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ.  Πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου, πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ·  Πλὴν τοῖς ὀφθαλμοῖς σου κατανοήσεις καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλῶν ὄψει. Ότι σύ, Κύριε, ἡ ἐλπίς μου· τὸν ῞Υψιστον ἔθου καταφυγήν σου. Οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ ἐν τῷ σκηνώματί σου. Οτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου. Επὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μή ποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. Έπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα. Οτι ἐπ᾿ ἐμὲ ἤλπισε, καὶ ρύσομαι αὐτόν· σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου. Κεκράξεται πρός με, καὶ ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ᾿ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει· ἐξελοῦμαι αὐτόν, καὶ δοξάσω αὐτόν. Μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.

Δόξα Πατρί και Υἱῷ και Ἁγίῳ Πνεύματι∙

και νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Αλληλούια (3 φορές).

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, ( κάνουμε το Σταυρό μας      )

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ( κάνουμε το Σταυρό μας       )

ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν. (κάνουμε το Σταυρό μας       )

ΜΕΡΟΣ Γ΄

(Ψαλμός ΡΒ' 102)

Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού. Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον και μή επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού. Τον ευϊλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου. Τον λυτρούμενον εκ φθοράς την ζωήν σου, τον στεφανούντα σε εν ελέει και οικτιρμοίς. Τον εμπιπλώντα εν αγαθοίς την επιθυμίαν σου, ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου. Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις. Εγνώρισε τας οδούς αυτού τω Μωϋσή, τοις υιοίς Ισραήλ τα θελήματα αυτού. Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος• ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί. Ού κατά τας ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τας αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν. Ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβουμένους αυτόν. Καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ΄ ημών τας ανομίας ημών. Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τους φοβουμένους αυτόν, ότι αυτός εγνω το πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χούς έσμεν. ΄Ανθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει. Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ και ούχ υπάρξει και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού. Το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν. Και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών, τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς. Κύριος εν τω ουρανώ ητοίμασε τον θρόνον αυτού και η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει. Ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι άγγελοι αυτού, δυνατοί ισχύϊ ποιούντες τον λόγον αυτού, του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού. Ευλογείτε τον Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού οι ποιούντες το θέλημα αυτού. Ευλογείτε τον Κύριον, πάντα τα έργα αυτού, εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού• ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον.

(ΕΥΧΗ εις την Υπεραγίαν ΘΕΟΤΟΚΟΝ)

(Νεοφύτου Πατριάρχου)

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, του κόσμου Κυρία, το καύχημά μου, η ἐλπίς μου, η καταφυγή μου, η προστασία μου, η σκέπη, η παραμυθία, το αγαλλίαμά σου. Κυριευθέντα με υπό πολλών πταισμάτων, ελέησον και δεῖξον τα φιλάνθρωπά σου σπλάχνα εις ἐμέ τον ἁμαρτωλόν και παμβέβηλον. Η το φως το ἀληθινόν τεκοῦσα, φώτισον τους νοητούς οφθαλμούς της καρδίας μου. Η την πηγήν της αθανασίας κυήσασα, ζοωποίησόν με τον τεθανατωμένον τη αμαρτία. Η αγαθή του αγαθού, η   φιλάνθρωπος του φιλανθρώπου, η ελεήμων του ελεήμονος και πανοικτίρμονος Θεού Μήτηρ, δὸς κατάνυξιν και συντριβήν εν τη καρδία μου και ἀνάκλησιν εν ταῖς αἰχμαλωσίαις των διαλογισμών μου. Και δώρησαί μοι κατώδυνον και ἐπίπονον διάνοιαν εν τη παρούσῃ δοξολογία σου και παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας και κατανύξεως, εις το ὑμνεῖν και δοξάζειν το Πανάγιον όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα Πατρί και Υἱῷ και Ἁγίῳ Πνεύματι

και νῦν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Κύριε ἐλέησον (3 φορές).

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Υιέ  Θεού,

Δὸς ἡμῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

(εδώ υποβάλουμε τα αιτήματα μας  προς τον Θεό είτε με την παρακάτω μορφή είτε με την προσθήκη μιας μικρής προσευχής ειδικής ανάλογα με αυτό που θέλουμε να ζητήσουμε από το ψαλτήριο και στο τέλος του ψαλμού υποβάλουμε το αίτημα μας, επίσης αντί κάποιου ψαλμού μπορεί να χρησιμοποιήσουμε κάποια προσευχή υπέρ υγείας ή άλλου ειδικού σκοπού και πάλι στο τέλος της προσευχής να θέσουμε το αίτημα μας, επίσης αν δεν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι για εμάς μπορούμε να βάλουμε μια μικρή προσευχή για κάποιον που αγαπάμε και χρειάζεται βοήθεια από τον Θεό )

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με τον αμαρτωλό και διαφύλαξέ με από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με την αμαρτωλή και διαφύλαξέ με από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Ή

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με τον αμαρτωλό και αξίωσε με να διαφύγω σώος και αρτιμελής  από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ  Θεού, ελεησόν με την αμαρτωλή και αξίωσε με να διαφύγω σώα και αρτιμελής  από όλους τους εχθρούς και όλους τους κινδύνους

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, (κάνουμε το Σταυρό μας       )

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,( κάνουμε το Σταυρό μας       )

ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.            (κάνουμε το Σταυρό μας       )